مطالعه پارامتری اتصالات نیمه گیردار با ورقهای انتهایی در بالا و پایین جهت حصول تابع ممان- دوران

امروزه با توجه به موجود بودن نرم افزارهای تحلیل گر غیرخطی که توانایی مدل کردن اتصالات نیم گیردار را دارند و همچنین موجود بودن آیین نامه هایی جهت طراحی غیرخطی سازه ها نظر مهندسان به تحلیل دقیقتر سازه با توجه به اتصال نیمه گیردار جلب شده است. جهت مدلسازی اتصال نیمه گیردار اصولاً نیاز به داشتن یک رابطه ممان- دوران می باشد.

در این پایان نامه با استفاده از مدل سازی اتصالات به کمک نرم افزارهای اجزاء محدود غیرخطی، مدلی برای اتصال با ورقهای انتهایی در بالا و پایین ارائه شده است. فرضیات مدل عبارتند از:1- مصالح غیرخطی (دو خطی و به صورت الاستوپلاستیک کامل) در نظر گرفته شده است.2- تغییر شکل های بزرگ منظور شده است. پس از بدست آوردن مدلی مناسب با تغییرات ابعاد و ضخامت و مشخصات اتصال و اعمال لنگرهای متفاوت منحنی ممان- دوران رسم شده است. سپس با استفاده از توابع متعارف روابط مختلفی جهت تابع ممان- دوران ارائه شده و به بهترین رابطه ای که خطای کمتری دارد معرفی گردیده است. و در پایان به کمک منحنی های استاندارد شده (curve-fitting) روابط پارامتری و به صورت تابعی از مشخصات اتصال ارائه شده است، بطوری که با در دست داشتن ارتفاع تیر، ضخامت ورق و ... تابع ممان- دوران براحتی قابل حصول باشد.