بررسی و مقایسه پتانسیل خوردگی آرماتورهای مدفون در بتن های خود تراکم (scc) حاوی پودر سنگ آهک، خاکستر پوسته شلتوک برنج و دوده سیلیس

در این پایان نامه به منظور بررسی عملکرد بتن خود تراکم و خاکستر پوسته برنج، سه نوع بتن خود تراکم و یک نوع بتن معمولی ساخته شد. در هر مخلوط خودتراکم یکی از مصالح خاکستر پوسته برنج، میکروسیلیس و پودر سنگ آهک به عنوان جایگزین نسبی سیمان پرتلند استفاده گردید. برای بررسی عملکرد 4 مخلوط مذکور خواصی همچون مقاومت فشاری و خمشی، مقدار انبساط، پتانسیل الکتروشیمیایی خوردگی، نفوذ کلر، مقاومت الکتریکی و مقاومت کششی میلگرد نمونه های واقع در شرایط محیطی آب معمولی و مخرب نمکی با مقدار %5 نمک به مدت 210 روز مورد ارزیابی قرار گرفته است. برای اندازه گیری پتانسیل خوردگی از الکترود مس- سولفات مس مطابق استاندارد astm c876 و برای تعیین پروفیل یون کلر در بتن از روش اسیدی استفاده شده است.

بر اساس نتایج مقدار سیمان لازم برای کسب 1mpa مقاومت فشاری در بتن خودتراکم 15 تا 42 درصد کمتر از بتن معمولی می باشد.همچنین بتن های خودتراکم دارای سیکل های تر و خشک شدن مطابق استاندارد astm g109،در پتانسیل خوردگی 19 الی 32 درصد و در نفوذ یون کلر 53 الی 73 درصد و در حالت مغروق نفوذ یون کلر 52 الی 84 درصد و مقاومت فشاری و خمشی 40 الی 100 درصد نسبت به بتن معمولی از عملکرد بهتری برخوردار می باشند. به طور کلی با توجه به نتایج بدست آمده در این تحقیق به ترتیب نمونه های بتن خود تراکم حاوی میکروسیلیس و خاکستر پوسته شلتوک برنج از دوام بهتری نسبت به سایر نمونه ها در شرایط محیطی مخرب نمکی برخوردار بوده اند.