روش طراحی لرزه ای بر اساس آنالیز دینامیکی غیرخطی

مطالعات اصلی در این زمینه، توسط «فینتل» و «گوش» در سال 1981، «کاپوس» و «مناف پور» در سال 2001 و «رومائور و همکاران» در سال 2002 انجام گردیده است. در این تحقیق تعداد چهار سازه قابی دو بعدی با تعداد طبقات 1، 4، 7 و 10 در نظر گرفته شده است. سیستم سازه ای این مدل ها قاب خمشی بتنی با شکل پذیری متوسط می باشد. دو نوع تحلیل طیفی و دینامیکی غیرخطی تاریخچه زمانی (به روش انتگرالگیری گام به گام) بر روی سازه ها انجام گردیده است. بر اساس نتایج تحلیل طیفی، ساختمان ها بصورت طیفی طراحی شد. همچنین با استفاده از نتایج تحلیل غیرخطی (با استفاده از سه شتابنگاشت السنترو، منجیل و طبس) طراحی سازه انجام گردید. پس از طراحی سازه ها به دو روش ذکر شده، ارزیابی آنها توسط تحلیل های غیرخطی تاریخچه زمانی انجام شد. برای این ارزیابی، از شش شتابنگاشت کرن کاونتی، سن فرناندو، نورث ریج، ناغان، ارمنستان و آوج استفاده گردید. چندین پارامتر از جمله تغییر مکان نسبی بین طبقه ای، میزان چرخش مفاصل پلاستیک تیر و ستون و مقدار آرماتور مصرفی در تیر و ستونها مورد مطالعه و مقایسه قرار گرفت.

بنابر نتایج بدست آمده، استفاده مستقیم از نتایج تحلیل های دینامیکی غیرخطی بدون اعمال راهکارهایی برای تنظیم رابطه بین مقاومت و شکل پذیری تیر و ستونها نمی تواند تفاوت های فاحشی در نحوه عملکرد سازه بوجود بیاورد.