از سال 2010 تاكنون زلزله‌هاي بزرگي در سطح جهان رخ داده است كه خرابيهاي زيادي به وجود آورده‌اند. در اين ميان مي‌توان به سه زلزله بزرگ 2010 شيلي، 2010-2011 كريس چرچ و 2011 شمال شرقي ژاپن اشاره كرد كه باعث به وجود آمدن خرابي‌هايي در سامانه‌هاي آبرساني در آن مناطق شده‌اند. اين زلزله‌ها در مناطقي كه از لحاظ لرزه‌خيزي تقريباً همانند منطقه ايران هستند، رخ داده‌اند. از اين رو در اين مقاله سعي شده است براساس تجربيات و آسيب‌هاي وارده به سامانه‌هاي آبرساني در اين زلزله‌ها توصيه‌هايي در زمينه مديريت بحران براي عملكرد مناسب سيستم‌هاي آبرساني در ايران بعد از زلزله ارائه شود. همچنين رهنمودهايي براي برنامه‌ريزي‌هاي ميان مدت و بلند مدت در زمينه كاهش آسيب‌هاي لرزه‌اي به سامانه‌هاي آبرساني بيان شود. ابتدا در مورد مديريت بحران و جايگاه آن مطالبي بيان مي‌شود. سپس خلاصه‌اي از مشاهدات خرابي‌ها در زلزله‌هاي اخير آورده شده و در نهايت توصيه‌هايي براي سيستم‌هاي آبرساني در ايران ارائه شده است.