ارائه الگوی بهینه در صنعت گردشگری در شهرهای ساحلی مازندران براساس مدل swot (مطالعه موردی: شهرستان چالوس)

ساختار شکنی های نگرش پسامدرن در فرایندی تکثرگرا و مرکز گریز به تمایززدایی از تمامی عرصه های زندگی مدرن منتهی گردید. یکی از این تمرکززدایی ما بین کار و اوقات فراغت می باشد که گردشگری را به عنوان گونه ای از گذران اوقات فراغت در یک هم تنیدگی کامل با کار قرار داده و به جزئی از زندگی معاصر تبدیل کرده است. امروزه با افزایش امکانات زندگی مثل وسایل حمل و نقل زمینی، هوایی، دریایی و افزایش اوقات فراغت، درآمد و طول عمر مردم، افراد بیش از هر زمان دیگری به گردش و مسافرت می پردازند، به ویژه ساکنان نقاط شهری به دلیل آلودگی شهرها و مشکلات ناشی از زندگی ماشینی بیشتر به مسافرت و گردش در دامان طبیعت و نقاط آرام در نواحی روستایی علاقمند هستند. امروزه صنعت گردشگری در دنیا،  یکی از منابع مهم درآمد و در عین حال از عوامل موثر در تبادلات فرهنگی بین کشورها است و به عنوان گسترده ترین صنعت خدماتی جهان، جایگاه ویژه ای دارد. از این رو بسیاری از کشورها در رقابتی نزدیک و فشرده، در پی افزایش بیش از پیش منافع و عواید خود از این فعالیت بین المللی هستند به طوری که بنابر آمار بانک جهانی در سال 2000 میلادی تعداد گردشگران در سرتاسر جهان بالغ بر 701 میلیون نفر بوده و از این جریان گردشگری مبلغی حدود 475 میلیارد دلار به طور مستقیم وارد چرخه اقتصادی جهان شده است. گردشگری به عنوان یک عامل اقتصادی عمده و بسیار موثر در سال های اخیر مورد توجه قرار گرفته و با این که بدون شک تنها راه توسعه نمی باشد ولی می تواند موجبات توسعه اقتصادی در برخی از کشورها و مناطق در حال توسعه و توسعه نیافته را فراهم آورد. با توجه به اوضاع کنونی گردشگری، امروزه ادعای انتونیوسا ویکنان، دبیرکل سازمان جهانی گردشگری در سال 1989 مبنی بر این که گردشگری در پایان قرن بیستم به صنعت شماره یک چهان تبدیل خواهد شد. تا حد زیادی به اثبات رسیده است. در دوران ما گردشگری روستایی یکی از مردمی ترین انواع گردشگری محسوب می شود و بنا به گفته مسئولین سازمان سالیانه بیش از 70 درصد گردشگری در همکاری و توسعه اقتصادی تفریحات (oecd) کشورهای صنعتی جهان، از انواع روستایی برخوردار می گردند.