جایگاه صنعت گردشگری در توسعه پایدار روستایی ایران

گردشگری هم اکنون به یکی از صنایع مه در دنیا تبدیل شده است. بسیاری از تحلیلگران اقتصادی بر این باورند که صنعت گردشگری با ایجاد 100 میلیون شغل مستقیم، پس از صنایع نفت و خودروسازی در ردیف سوم صنایع مهم جهان قرار گرفته است و حتی انتظار می رود با افزایش حجم مسافرت ها و رونق گردشگری در کشورهای مختلف، در سال های آینده بر اهمیت این صنعت بیش از پیش افزوده شود. گردشگری روستایی به عنوان یکی از گونه های گردشگری مطرح بوده که در برگیرنده یک گرایش به ریشه ها، یک احساس سنتی در حال رشد همراه با خواست درک تمامی ابعاد محیطی در تجربه گردشگری می باشد. گردشگری روستایی به سبب عواملی همچون شهرنشینی، علاقمندی به میراث طبیعی، فرهنگی و تاریخی، نگرانی های محیط زیست، شیوه سالم زندگی شهری و امتناع از فرهنگ مصرف گرایی در سالهای اخیر شکل گرفته و توسعه یافته است. هدف این پژوهش، بررسی و تحلیل نقش صنعت گردشگری در توسعه پایدار روستایی کشور است. همچنین پژوهش حاضر به بررسی مزایای گردشگری روستایی در ایران می پردازد. روش تحقیق این پژوهش از نوع توصیفی– تحلیلی است و یافته های این پژوهش نشان می دهد که جامعه روستایی ایران، از پتانسیل خوبی برای گردشگری روستایی برخوردار است و لذا با توجه به این شاخه از گردشگری می توان به توسعه پایدار مناطق روستایی کشور کمک کرد و این امری است که نیاز به سیاستگذاری و برنامه ریزی دارد. همچنین بنابر نتایج این تحقیق، برای رونق گردشگری روستایی باید ضمن شناسایی روستاهای دارای توانمندی لازم در زمینه گردشگری، روستاییان را با هدف آشنایی با فواید گردشگری آموزش داد و زیرساختهای متناسب با حفظ هویت دینی و ملی روستاییان را ایجاد کرد.