• بررسی توسعه پایدار با مصالح بوم آورد خشت و ملات در معماری کویر ایران

    جزئیات بیشتر مقاله
    • تاریخ ارائه: 1392/07/24
    • تاریخ انتشار در تی پی بین: 1392/07/24
    • تعداد بازدید: 3116
    • تعداد پرسش و پاسخ ها: 0
    • شماره تماس دبیرخانه رویداد: -
     خودبسندگی و تکیه بر مصالح بوم آورد یکی از 5 اصلی معماری ایرانی می باشد. خشت از جمله مصالح بومی- اقلیمی با میزان دسترسی بسیار بالا در مناطق گرم و خشک ایران و یکی از عناصر معمارانه فراموش شده ای است که در سیمای شهرهای قدیمی کویری ایران به صورت عنصری ثابت در ساخت و ساز جلوه گر می باشد. خشت به دلیل خصوصیات فیزیکی و کالبدی در پیوند معماری با محیط اطرافش و دستیابی به مفهوم معماری، محیطی را فراهم آورده که این خود عاملی مهم در استفاده بهینه از انرژی برشمرده می شود. ظرفیت حرارتی بالا و تاخیر حرارتی 7 ساعته خشت گواهی بر این مدعاست. شیوه های جدید تثبیت خشت به عنوان یک مصالح ساختمانی پایدار و دستیابی به شاخصه های از معماری خشتی معاصر از یک طرف و ارایه راهکارهایی جهت ساخت بناهای معمارانه خشتی و گلی سازگار با اقلیم و منطبق با هویت ایرانی با لحاظ کردن اصول سازه ای از طرف دیگر، در این مقاله به همراه نمونه های مطالعاتی مورد بررسی تحلیلی قرار می گیرند.

سوال خود را در مورد این مقاله مطرح نمایید :

با انتخاب دکمه ثبت پرسش، موافقت خود را با قوانین انتشار محتوا در وبسایت تی پی بین اعلام می کنم
مقالات جدیدترین رویدادها
مقالات جدیدترین ژورنال ها