اثرات استفاده از کودهای زیستی و اسید هیومیک برعملکرد زیستی و شاخص سطح برگ گیاه بادرنجبویه (melissa officinalis)

اثرات استفاده از کودهای زیستی و اسید هیومیک برعملکرد زیستی و شاخص سطح برگ گیاه بادرنجبویه (melissa officinalis)

گیاه بادرنجبویه با نام علمی melissa officinalis l. از خانواده نعناعیان بوده و از گیاهان دارویی می باشد. در این مطالعه، بررسی تاثیر کودهای زیستی (تریکوران پی و بیوفسفات) و اسید هیومیک بر صفات عملکرد و شاخص سطح برگ گیاه بادرنجبویه در شرایط مزرعه انجام شد. در این زمان صفات مورفولوژیکی از قبیل ، وزن خشک ریشه، وزن خشک ساقه و برگ توزین گردید نتایج تجزیه واریانس نشان داد که کاربرد تیمارهای مورد استفاده بر وزن خشک برگ و ساقه، وزن خشک ریشه، وزن خشک کل (عملکرد زیستی)، در سطح احتمال 99 درصد معنی دار بود.

بیشترین میزان وزن خشک ساقه ( 27.2 گرم در ده بوته) و کمترین میزان وزن خشک ساقه ( 9.2 گرم در ده بوته) با استفاده از تیمارهای استفاده از اسید هیومیک با کود زیستی (تریکوران و بایو فسفات ) و شاهد حاصل گردید. بیشترین میزان وزن خشک برگ ( 67.8 گرم در ده بوته) و کمترین میزان وزن خشک برگ ( 44.3 گرم در ده بوته) با استفاده از تیمارهای استفاده از اسید هیومیک با کود زیستی (تریکوران و بایو فسفات) و شاهد ایجاد گردید.

بیشترین میزان عملکرد زیستی با 191.91 و 89.191 گرم در ده بوته تحت تیمارهای شماره بیوفسفات همراه با اسیدهیومیک گردید، اما کمترین میزان وزن خشک کل ( 119.52) تیمار شاهد بود. به همین ترتیب، بیشترین و کمترین سطح برگ با 189 و 109 سانتی مترمربع تک بوته به ترتیب به تیمارهای استفاده از اسید هیومیک با کود زیستی (تریکوران و بایو فسفات) و شاهد بود. کود های زیستی با فراهمی عناصر مورد نیاز باعث بهبودعملکرد گیاه بادرنجبویه شد.