نقدی بر گزارش ترکیبات در حاشیه مرزبان نامه دکتر خلیل خطیب رهبر

نقدی بر گزارش ترکیبات در حاشیه مرزبان نامه دکتر خلیل خطیب رهبر

زبان را شاید بتوان شگفت انگیزترین توانایی بشر، و ارزشمندترین موهبت خداوندی به بشر دانست. اگر زبان نبود، ارتباط نبود، اجتماع نبود، و مهمتر از همه ادبیات، این ارزشمندترین هنر نوع بشر، هم نبود. اما هر زبان را مجموعه دستوراتیست و زبان فارسی هم دستور خاص خود را دارد. دستور زبان فارسی منبعث از متون نظم و نثر پارسی از گذشته های دور تا امروز است.

از جمله متون زبان پارسی مرزبان نامه سعدالدین وراوینی ست. متنی که در قرن هفتم به نثر مصنوع تحریر، و به انواع آرایش های ادبی و نکته های گوناگون دستوری مزیّن شده است. کتاب مرزبان نامه را دکتر خلیل خطیب رهبر گزارش کرده تا دانشجویان و مربیان زبان فارسی را به کار آید؛ اما در توضیح و گزارش برخی نکته های دستوری دچار سهو و اشتباه شده است. اگرچه استاد دانشمند نامبرده زحماتی گرانارج و شایسته ستایش در این زمینه متحمل شده، لکن اندیشه آدمی از سهو و خطا مبرا نیست. مقاله حاضر بر آن است تا این لغزش ها را نشان دهد و گزارشی دوباره و درست برای آن نکات ارائه کند، شاید برای دانشجویان زبان پارسی و خوانندگان متن مرزبان نامه مفید فایده باشد.