گفتمان خانواده محوری و فرزند آوری در سند الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت

ازدواج و تشکیل خانواده علاوه بر آنکه امری فطری، طبیعی، ذاتی، عقلانی و منطبق بر فلسفه خلقت است، نشانه بلوغ اجتماعی، بلوغ عقلی، رشد و بالندگی، توان مدیریتی و لازمه ادامه حیات، کمال، تولید نسل و زمینه‌ساز اقتدار و حاکمیت ملی و نقش‌آفرینی در مناسبات جهانی نیز می‌باشد. قرآن به عنوان آخرین کتاب آسمانی، ازدواج و تشکیل خانواده را موجب آرامش و ایجاد دوستی و نزول رحمت بین مردم توصیف کرده است. نبی مکرم اسلام که درود خدا بر او باد، ازدواج و تشکیل خانواده را بهترین بنای هستی نامیده‌اند. بنا در فرهنگ اسلامی به معنی اصل، اساس، ریشه، بنیان و هسته مرکزی است. ترسیم چنین نمایی از ازدواج و خانواده، نشانگر اهمیت و نقش بی‌بدیل و اثرگذار آن در پی‌ریزی نظامات اجتماعی و قوام و دوام ملت‌ها است. ازدواج و تشکیل خانواده موجب ارتقای مسئولیت مدنی، قانون‌مداری و پایبندی به ارزش‌های اجتماعی می‌شود.

در پنجمین فراز از مبانی جامعه‌شناختی سند الگو، به درستی از خانواده به عنوان مهم‌ترین نهاد تشکیل دهنده جامعه یاد شده است که در شکل‌گیری، حفظ، انتقال و ارتقای فرهنگ جامعه، نقشی بی‌همتا دارد. نقش‌آفرینی نهاد خانواده به عنوان سلول بنیادی و تنیدن تار و پود سایر نهادهای اجتماعی از اصول پذیرفته شده و جهان‌شمولی است که همه صاحب‌نظران حوزه‌های مختلف علوم رفتاری بر آن اتفاق‌نظر دارند. بر اساس چنین منطقی قبل از آنکه سیاست‌های فرزندآوری تهیه شود، باید الگوی فرزندپروری بر اساس آموزه‌های وحیانی، تجربی و عقلانی تبیین و ترویج شود. امنیت و آرامش پایدار ریشه در تربیت خانوادگی، تقویت بنیان‌های فکری، ارتقای هویت ملی و همسویی دیگر نهادهای اجتماعی تأثیرگذار دارد. تبیین و گفتمان خانواده‌محوری در شرایط فعلی از اولویت‌های جامعه مدنی، ضرورت اجتماعی و رسالتی سترگ برای دستیابی به خانواده تراز الگوی اسلامی ایرانی و زمینه‌سازی برای پیشرفت پایدار و مردم‌پایه است.