انتخاب سیستم بهینه دیوارهای خارجی در ساختمان ها به روش شباهت به گزینه ایده آل

انتخاب سیستم مناسب دیوار برای یک ساختمان یکی از تصمیم های مهم کارفرما محسوب می شود. امروزه کارکرد دیوارها و تیغه ها علاوه نقش جداکنندگی به عنوان عایقی برای حرارت و صورت و در مواردی نیز باربری جانبی سازه ای به عنوان میان قاب تعمیم یافته است. در فرآیند توسعه ی این اعضا همواره کاهش هزینه ها و افزایش ضریب عایق حرارت و صوت و نیز مقاومت در برابر آتش سوزی، در کنار سبک سازی، آن ها مدنظر بوده است. با توجه به تنوع زیاد دیوارها و ویژگی های به خصوص آن ها، برای انتخاب بهینه سیستم دیوار از نظر معیارهایی چون هزینه ی مصالح و اجرا، وزن، سرعت اجرا، مقاومت مصالح، عایق حرارتی و صوتی و مقاومت در برابر آتش، به کارگیری یک روش تصمیم گیری مناسب ضروری به نظر می رسد. خصوصیات گزینه های مختلف در معیارهای فوق با مدل سازی آن ها روی ساختمان های 3 طبقه و 6 طبقه فولادی و بتنی و تحقیقات گسترده شامل استعلام گیری از کارخانجات مختلف، مصاحبه با پیمانکاران و مطالعه منابع معتبر صورت گرفته است. در این مقاله ضمن معرفی سیستم های مختلف دیوارهای پیرامونی و بیان خصوصیات هر کدام در معیارهای ذکر شده، برای انتخاب گزینه بهینه، از روش شباهت به گزینه ایده آل (topsis) استفاده شده است. در این روش گزینه ها بر اساس شباهت به حل ایده آل رتبه بندی می شوند، به طوری یه هر چه یک گزینه شبیه تر به حل ایده آل باشد، رتبه بهتری دارد.