• بررسی آزمایشگاهی اثر فاصله، طول آبشکن، طول تکیه گاه و دبی بر مساحت گسترش تل و چاله آبشستگی

    جزئیات بیشتر مقاله
    • تاریخ ارائه: 1390/11/15
    • تاریخ انتشار در تی پی بین: 1390/11/15
    • تعداد بازدید: 664
    • تعداد پرسش و پاسخ ها: 0
    • شماره تماس دبیرخانه رویداد: -
    مسئله اصلی آسیب پذیری تکیه گاه پل ها در سیلاب دشتها آبشستگی موضعی دماغه آنها می باشد. پدیده آبشستگی موضعی دماغه به علت تنگ شدگی مقطع جریان و وجود گردابه های قوی ایجاد می شود. با توجه به پیچیدگی پدیده و تاثیر پارامترهای زیاد بر این پدیده استفاده از روش های عددی برای تخمین تاثیر آن مشکل می باشد. برای کاهش میزان آبشستگی روش های مختلفی ارائه شده است که پیچیدگی های خاص خود را دارند، در این تحقیق با استفاده از آبشکن محافظ در طول های مختلف، در فواصل مختلف از تکیه گاه، آبشستگی تکیه گاه کاهش داده شد. با توجه به نتایج آزمایش ها و کنترل میزان خطای داده ها تاثیر آبشکن محافظ در کاهش آبشستگی بررسی شد. در این تحقیق علاوه بر بررسی عمق حداکثر آبشستگی به میزان گسترش تل پایین دست و ابعاد حفره آبشستگی نیز پرداخته شده است. نتایج به دست آمده در غالب رابطه بین پارامترهای موثر برای تعیین محل و طول مناسب آبشکن محافظ استفاده شده است.

سوال خود را در مورد این مقاله مطرح نمایید :

با انتخاب دکمه ثبت پرسش، موافقت خود را با قوانین انتشار محتوا در وبسایت تی پی بین اعلام می کنم
مقالات جدیدترین ژورنال ها