بررسی سطح آمادگی ارتباطی – سرمایه اجتماعی خانوارهای شهر سیرجان در برابر زلزله

سال ها تجربه برنامه ریزی شهری در جهان نشان داده است که در این حوزه نیز انسان و منابع انسانی حتی بیش از منابع مالی اهمیت و ارزش دارند، بطور یقین، پس از فاجعه روابط اجتماعی و اقتصادی درهم ریخته و سازمان اجتماعی از هم گسیخته می شود بنابراین موضوع سرمایه اجتماعی قابل تأمل می باشد. در این راستا بر اساس مسأله تحلیل سطح آمادگی ارتباطی- سرمایه اجتماعی خانوارهای شهر سیرجان در برابر زلزله و با توجه به مبانی نظری موجود، دو فرضیه بدین عبارت ارائه شد: 1) میزان آمادگی ارتباطی- سرمایه اجتماعی اجتماعات محله ای شهر سیرجان در برابر زلزله از تفاوت معناداری برخوردار است. 2) بین میزان آمادگی ارتباطی- سرمایه اجتماعی اجتماعات محله ای شهر سیرجان و وضعیت اقتصادی- اجتماعی رابطه وجود دارد. جهت آزمون فرضیه ها، مفهوم آمادگی ارتباطی- سرمایه اجتماعی از طریق روش شاخص سازی، تکنیک های saw و ahp در قالب 4 شاخص و 16 معرف تعریف عملیاتی شد. داده های مورد نیاز از طریق پرسشنامه و روش نمونه گیری خوشه ای، و از 350 خانوار نمونه (بر حسب روش کوکران) بدست آمد و از طریق روش های همبستگی پیرسون و اسپیرمن، واریانس یک طرفه و آزمون توکی تحلیل شد. نتایج بررسی فرضیه اول نشان داد که محلات از نظر ارتباطی- سرمایه اجتماعی با یکدیگر تفاوت معنادار ندارند و فرضیه دوم مبنی بر رابطه میزان آمادگی ارتباطی- سرمایه اجتماعی با وضعیت اقتصادی – اجتماعی تأیید شد.