مطالعه موردی: تحقیقات انجام شده در دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران 92-89

بانک ها بر اساس میزان مجازی بودن در سه بعد (میزان مجازی بودن محصولات بانکی، میزان مجازی بودن بازیگران بانکی و میزان مجازی بودن فرآیندهای بانکی)، به سه دسته تقسیم می شوند:

• بانک های غیرمجازی یا بانک های ساخته شده از ملات و آجر (brick & mortar banks) این بانک ها فقط بر روی شعبه های خود متمرکز هستند و مهم ترین کانال ارتباط با مشتری را شعبه های فیزیکی خود می دانند.
• بانک های تقریبا مجازی یا بانک های ساخته شده از کلیک و آجر (click & mortar banks) این بانک ها از ساختارهای تجارت الکترونیکی بهره می برند. در این مدل همواره از ساختارهای سنتی استفاده می شود، ولی سیستم های نرم افزاری نسل جدید در افزایش کانال های ارتباط با مشتریان آنها نقش بسزایی دارند. به این دسته از بانکداری، بانکداری الکترونیکی نیز گفته می شوند.
• بانک های کاملا مجازی (virtual banks)

این بانک ها فاقد شعبه های فیزیکی هستند و با استفاده از بستر اینترنت به مدیریت تراکنش های بانکی می پردازد. در واقع یک بانک مجازی را می توان یک سیستم نرم افزاری تجسم کرد که با استفاده از توانمندی های مهندسی نرم افزار سعی در ارایه شفافیت بیشتر از یک کسب و کار بانکداری دارد. این مدل از بانکداری روشی است که در آن استفاده از اینترنت و تجارت الکترونیکی به بیشترین میزان خود می رسد. این بانک ها شعبه ای ندارند و حضور فیزیکی مشتریان در آنها معنایی ندارد، این نوع بانک ها فاقد آدرس فیزیکی بوده و تنها از آدرس های قانونی برخوردار هستند و کلیه سرویس های آنها به وسیله سیستم های تحت کنترل کامپیوتر و سرورهای کامپیوتری اداره می شوند.