• بررسی ارتباط بین درد و تغییرات پرتونگاری در بیماران مبتلا به درد مفصل کشککی-رانی در سنین 40-15 سال

    جزئیات بیشتر مقاله
    • تاریخ ارائه: 1387/01/01
    • تاریخ انتشار در تی پی بین: 1387/01/01
    • تعداد بازدید: 503
    • تعداد پرسش و پاسخ ها: 0
    • شماره تماس دبیرخانه رویداد: -
     
    زمینه و هدف: توجه روزافزونی به نقش حرکت غیرطبیعی کشکک در شیار فمورال، به عنوان علت درد قدام زانو، معطوف شده است. بیمارانی که در آنها علت مشخصی بدست نمی آید، در گروه سندرم درد پاتلوفمورال قرار می گیرند. این مطالعه ارتباط بین درد و تغییرات پرتونگاری در بیماران مبتلا به درد مفصل کشککی  رانی را مورد بررسی قرار داد.
     
     

    روش بررسی: در یک مطالعه هم گروهی 64 ,(cohort study) زانو مشتمل بر 46 بیمار (18 مرد و 28 زن) با تشخیص درد پاتلوفمورال تحت یک دوره درمان فیزیوتراپی به مدت 6 هفته قرار گرفتند. مدت درد، شدت درد، کیفیت درد و رادیوگرافی های آگزیال در زوایای 20 و 45 درجه، قبل و بعد از درمان ثبت گردیدند. پس از خاتمه درمان، اطلاعات بدست آمده با استفاده از شاخص مرکزی mode و تست آماری chi-square تحت آنالیز قرار گرفتند.

    یافته ها: قبل از درمان، میانگین مدت درد، 6.5 ماه (sd=4.8) میانگین شدت درد، (sd=1.7)5.5، میانگین زاویه 129 ,sulcus درجه (sd=8) و میانگین زاویه -14.8 ,congruence درجه (sd=11) بود. در 6 مورد، اندکس پاتلوفمورال بزرگ تر از 1.6 بود. پس از درمان، میانگین شدت درد، (sd=1.5)1.4 بود، به عبارت دیگر 22 مورد پس از درمان، عاری از درد شدند و شدت درد در 28 مورد نیز پس از درمان در حد خفیف بود. فقط 4 مورد تقریباً پاسخی به درمان نداده بودند. هیچ ارتباطی بین جنس و سن با شدت درد قبل از درمان و میزان پاسخ به درمان مشاهده نشد. رابطه منفی معنی داری بین میزان پاسخ به درمان و مدت درد وجود نداشت (p<0.0005)، به این صورت که هر چه مدت درد کمتر بوده، میزان پاسخ به درمان بیش تر بوده است. میانگین زاویه congruence از 14.8- درجه (sd=11) قبل از درمان، به 16.6- درجه (sd=8) بعد از درمان، کاهش پیدا کرد که نشان دهنده کاهش زاویه به میزان 1.8 درجه می باشد (p=0.041). فقط در 6 مورد اندکس پاتلوفمورال بزرگ تر از 1.6 بود که بعد از درمان، به 4 مورد تقلیل یافت. هیچ ارتباطی بین شدت درد و میزان پاسخ به درمان با تظاهرات پرتونگاری مشاهده نشد. ارتباط معنی داری بین میزان پاسخ به درمان و بروز تغییر در میانگین زاویه  congruenceپس از درمان ملاحظه گردید. در زیر گروهی از بیماران که به درمان پاسخ داده بودند، میانگین زاویه congruence به میزان 2.3 درجه کاهش نشان داد (p=0.028)، این میزان در زیر گروهی که به درمان پاسخ نداده بودند، 0.375 درجه بود که از نظر آماری قابل ملاحظه نیست(p<0.83).

    نتیجه گیری: هیچ ارتباطی بین شدت درد و میزان پاسخ به درمان با تغییرات پرتونگاری مشاهده نشد. رابطه معنی داری بین میزان پاسخ به درمان و بروز تغییر در میانگین زاویه congruence پس از درمان مشاهده شد. پس از شروع علایم، هر چه درمان زودتر شروع گردد، میزان پاسخ به درمان بهتر خواهد بود.

سوال خود را در مورد این مقاله مطرح نمایید :

با انتخاب دکمه ثبت پرسش، موافقت خود را با قوانین انتشار محتوا در وبسایت تی پی بین اعلام می کنم
مقالات جدیدترین رویدادها
مقالات جدیدترین ژورنال ها