اندازه گیری مقدار گلیکوز آمینوگلیکان های سرم ادرار 24 ساعته به عنوان شاخص تشخیصی در بیماران مبتلا به پرفشاری خون اولیه

روش بررسی: این مطالعه مورد – شاهدی روی 53 بیمار مبتلا به پرفشاری خون اولیه که برای درمان در بیمارستان های آموزشی شهید بهشتی و شهید یحیی نژاد بابل طی سال های 82-1381 بستری شده بودند و 38 فرد سالم انجام شد. نمونه ادرار 24 ساعته و نمونه سرم از افراد شاهد بدون ابتلا به بیماری پرفشاری خون و افراد مبتلا به بیماری پرفشاری خون که از لحاظ سن و جنس همسان بودند، تهیه شد. مقدار گلیکوزآمینوگلیکان در نمونه ها به روش (کالریمتریک) و با اسپکتروفتومتر اندازه گیری شد.

یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد که بین میزان دفع گلیکوزآمینوگلیکان های ادرار 24 ساعته و فشارخون سیستولیک نسبت مستقیمی وجود دارد و با افزایش فشارخون سیستولیک، مقدار دفع ادراری گیلکوزآمینوگلیکان ها نیز افزایش می یابد. همچنین مقدار گلیکوزآمینوگلیکان ها در سرم افراد مبتلا به پرفشاری خون اولیه نیز در مقایسه با گروه شاهد افزایش می یابد.

نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که در بیماران مبتلا به پرفشاری خون اولیه مقدار گلیکوزآمینوگلیکان ها در ادرار 24 ساعته و سرم نسبت به گروه شاهد افزایش می یابد. بنابراین اندازه گیری مقدار گلیکوزآمینوگلیکان های ادرار 24 ساعته می تواند، شاخص مناسبی برای تشخیص زودرس پرفشاری خون باشد.