بررسی تاثیر بعد اجتماعی در بازسازی و نوسازی ساختمان های مسکونی فرسوده در ایران از دیدگاه توسعه پایدار

در سال های اخیر مساله ی ساختمان سازی تاثیرات فراوانی بر موضوعات اجتماعی، اقتصادی و زیست میحطی گذاشته است، به همین جهت یکی از اهداف کنونی صنعت ساختمان کاهش تاثیرات منفی بر مولفه های توسعه پایدار اعم از اجتماع و اقتصاد و محیط زیست، ضمن افزایش عمر ساختمان ها است. با توجه به افزایش مشکلات در زمینه ی ساخت و ساز در جهان، سامانه های پایدار و توسعه پایدار از جمله اولویت های سیاسی کشورهای در حال توسعه از جمله ایران است. ایران با توجه به مشکلات کنونی در صنعت ساخت و ساز نیازمند اجرای راهکارهایی برای حل مشکلات در زمینه بازسازی ساختمان های مسکونی با توجه به سیاست های توسعه پایدار می باشد. موضوع توسعه ی پایدار در زمینه ی بازسازی در جهان موضوع جدیدی نیست، اما در کشور ما نیازمند تامل و سیاست های جدید در گروه استفاده گسترده و کلان از آن می باشد. فرآیند بازسازی می تواند به صورت یک ظرفیت تلقی شود که باعث اجرای فاکتورهای توسعه ی پایدار شود و در نهایت امر یک ساختمان سنتی بر اساس فاکتورهای توسعه پایدار خواهیم داشت. هر چند مفهوم توسعه پایدار به قدر کافی روشن است لیکن تفسیر و تعریف واقعی توسعه پایدار مباحث زیادی را در خصوص مدلهای پیشنهادی جدید توسعه پایدار اجتماعی و مدیریت آن، بوجود آورده است، با این نگرش و لزوم کاهش مشکلات، ایجاد ساختمان های سبز و نوسازی و بازسازی ساختمان های فرسوده بر اساس اصول توسعه پایدار با توجه به مشکلات زیست محیطی و اقتصادی و اجتماعی که وجود دارد برجسته می شود. در این تحقیق ضمن معرفی مساله توسعه پایدار، مزایا و ضرورت اهمیت آن و بعد اجتماعی نوسازی به طور اجمالی بررسی می شود و در نهایت بر اساس فاکتورهای ذکر شده در تحقیقات پیشین و نظر مهندسین صنعت ساختمان و با استفاده از پرسشنامه ذکر شده، زیر فاکتورهای بعد اجتماعی ارائه و طبقه بندی گردیده است.