بررسى اختلال کنش جنسى در بین جانبازان شیمیایى

مقدمه: تحقیقات نشان داده است که بیمارى مزمن مى تواند عملکرد جنسى افراد را تحت تأثر قرار دهد. بر این اساس تحقیق حاضر با هدف بررسى میزان بدکارکردى هاى جنسى در بین جانبازان شیمیایى و عوامل دموگرافیک مرتبط با آن انجام شده است.

مواد و روش ها: این مطالعه جزء مطالعات توصیفی محسوب می شود. جامعه مورد مطالعه کلیه جانبازان شیمیایی کشور بود که برای درمان به مراکز درمانی شهر تهران مراجعه کرده و شامل 185 نفر بودند که به روش سرشمارى انتخاب شدند. در این پژوهش از یک پرسشنامه 28 سئوالى استفاده شد که به روش مصاحبه تکمیل مى شد. پرسشنامه شامل دو بخش اطلاعات دموگرافیک و بدکارکردى هاى جنسی برگرفته از ملاک هاى تشخیصی dsm-iv بود. براى تجزیه و تحلیل داده ها از روش آزمون t و خى 2 استفاده شد.

نتایج: نتایج نشان داد که از مجموع جانبازان شیمیایى مورد بررسى 65.4 درصد حداقل به یکى از اختلالات کنش جنسى مبتلا بودند. مشکل نعوظى و کاهش میل جنسى بترتیب با 49.2 و 48.6 درصد بیشترین فراوانى را در بین این گروه داشتند. همچنین نتایج نشان داد که میزان تحصیلات، نوع شغل، سابقه اقدام به درمان (در سطح (p≤0.01 و درصد جانبازى (در سطح(p≤0.001  با میزان اختلالات کنش جنسى ارتباط دارد.

بحث: میزان بدکارکردى جنسى، بویژه ناکارآمدى نعوظى و کاهش تمایلات جنسى در بین جانبازان شیمیایى، بیشتر بوده و همانند میزان آن در بیماران copd است و انتظار مى رود با افزایش سن میزان این اختلال باز هم بیشتر شود. بر این اساس پیشنهاد مى شود که درمان بدکارکردى جنسى و بویژه روان درمانى و زوج درمانى جزو برنامه هاى درمانى براى جانبازان شیمیایى قرار گیرد.