بررسی فراوانی نسبی اتومایکوزیس در مراجعه کنندگان به درمانگاه گوش و حلق و بینی بیمارستان بقیه ا... «عج»

مواد و روش کار: تعداد 35 بیمار (23 نفر مذکر و 12 نفر مونث) با تشخیص بالینی اتومایکوزیس مورد بررسی قارچ شناسی قرار گرفتند. به منظور تشخیص بیماری پس از نمونه برداری از گوش، آزمایش مستقیم با پتاس 10 درصد و کشت نمونه ها بر روی دو محیط سابورو دکستروز آگار و یابورو دکستروز آگار حاوی کلرامفنیکل صورت گرفت. به منظور تعیین گونه قارچ از روش های آزمایشگاهی و تست های افتراقی مختلف استفاده گردید.

نتایج: در این بررسی از 35 بیمار با تشخیص بالینی اتومایکوزیس، با توجه به نتایج آزمایشگاهی تنها 20 نفر (57.1 درصد) مبتلا به اتومایکوزیس تشخیص داده شدند. از این تعداد 12 نفر (34.3 درصد) مذکر و 8 نفر (22.8 درصد) مونث بودند. بیشترین تعداد موارد بیماری در گروه سنی 40-30 سال مشاهده گردید. عوامل قارچی جدا شده به ترتیب فراوانی عبارت بودند از: آسپرژیلوس نایجر 14 مورد (43.7 درصد)، کاندیدا آلبیکانس 5 مورد (15.6 درصد)، آسپرژیلوس فومیگاتوس 4 مورد (12.5 درصد)، گونه های آسپرژیلوس 3 مورد (9.4 درصد)، آسپرژیلوس گلوکوس، پنی سیلیوم و گونه کاندیدا هر یک 2 مورد (6.2 درصد).

بحث: در این بررسی فراوان ترین قارچ های جدا شده از بیماران مبتلا به اتومایکوزیس، گونه های آسپرژیلوسو کاندیدا بود که با بررسی دیگر محققان در ایران و سایر کشورها مطابقت دارد. به علاوه با وجود شیوع 57.1 بیماری اتومایکوزیس در مراجعه کنندگان به درمانگاه، ضرورت توجه بیشتر به اقدامات تشخیصی دقیق و پیشگیرانه اهمیت دارد. بررسی حاضر نشان داد؛ بیماری اتومایکوزیس را تنها از روی علایم بالینی نمی توان تشخیص داد و لازمه آن تشخیص آزمایشگاهی است.