راهکاری اثربخش برای ارتقای صلاحیت بالینی پرستاران تازه کار: سازمان دهی کمیته رایزنان پرستاری

روش ها: این مطالعه یک پژوهش نیمه تجربی با طراحی دو گروهی بوده که در سال 1384 در یکی از بیمارستان شهر تهران به سنجش صلاحیت بالینی 5 پرستار تازه کار بر روی 72 بیمار بستری در بخش های داخلی و جراحی در دو گروه آزمون و شاهد به صورت قبل و بعد پرداخته است. داده ها به وسیله چک لیست های مشاهده ای که در سه حیطه صلاحیت ارتباطی، صلاحیت شناختی و صلاحیت روان-حرکتی تهیه شده بودند، به روش دو سو کور گردآوری شدند. تعداد بیماران بستری در بخش های داخلی- جراحی، در گروه مورد32  و در گروه شاهد 40 نفر بود که در دو مرحله قبل و بعد از مداخله، در هر گروه با یکدیگر همسان بودند. اختصاص پرستاران تازه کار به بخش ها و به دو گروه مورد و شاهد کاملاً تصادفی بوده است. برنامه آماری spss برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد.

نتایج: صلاحیت بالینی پرستاران تازه کار در سه حیطه در دو گروه افزایش یافته بود. آزمون آماری t زوجی در هر گروه این بهبود را نشان داد. آزمون t مستقل نیز نشان داد تفاوت میانگین ها در گروه مورد بیشتر از گروه شاهد است. صلاحیت بالینی پرستاران تازه کار در هر دو گروه قبل از مداخله در سطح ابتدایی و بعد از سه ماه، در گروه مورد که در معیت رایزنان پرستاری و نظارت کمیته مزبور بوده اند، از سطح ابتدایی به سطح پیشرفته ارتقا یافت.

نتیجه گیری: «سازمان دهی کمیته رایزنان پرستاری» برای آشناسازی پرستاران تازه کار که به کسب صلاحیت بالینی در حیطه های مختلف و در زمان کم نیاز دارند، راهکار اثربخشی برای مدیران پرستاری است.