تعیین صلاحیت بالینی پرستاران شاغل در بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی بوشهر به روش خود ارزیابی

مواد و روش ها: طی این مطالعه مقطعی، بدون نمونه گیری و از طریق سرشماری، صلاحیت بالینی 190 پرستار شاغل به کار در بیمارستان های مختلف، به شیوه خودارزیابی مورد تحلیل قرار گرفت. ابزار مورد استفاده پرسشنامه ای روا و پایا بود که بر اساس نظریه «از مبتدی تا ماهر» بنر (benner’s “from novice to expert” framework) طراحی شده و 73 نعلاه ای روا و پایا بود که بر اساس نظریه «از مبتدی تا ماهر» بنر 190 پرستار شاغل به کار در بیمارستان های مختلف، ب مهارت را در 7 حیطه مختلف بررسی می کند. سطح صلاحیت بر اساس امتیازی که نمونه ها به خود می دادند (100-0) ارزیابی و فراوانی به کارگیری مهارت ها نیز به وسیله یک مقیاس رتبه ای به شیوه لیکرت بررسی شد.

یافته ها: در کل، پرستاران صلاحیت خود را در سطح «خوب» (75-51) گزارش کردند؛ آنها احساس می کردند که در حیطه «موقعیت های مدیریتی» و «وظایف شغلی» از مهارت و لیاقت بیشتری برخوردارند (حداکثر 79.54 امتیاز) و کمترین مهارت خود را مربوط به حیطه «آموزش و راهنمایی» و «تضمین کیفیت» (حداقل 61.15 امتیاز) می دانستند. فراوانی به کارگیری مهارت ها با افزایش صلاحیت بالینی نسبت مستقیم داشت.

نتیجه گیری: سطح صلاحیت پرستاران و فراوانی به کارگیری مهارت ها در بخش ها و بیمارستان های مختلف، متفاوت بود. در این بین اگر چه به طور کلی سطح صلاحیت پرستاران «خوب» گزارش شده است، ولی عدم بکارگیری حدود 24 درصد از مهارت ها به خصوص در حیطه مربوط به «آموزش و راهنمایی» و «تضمین کیفیت» نگران کننده است.