مقایسه اثر ایمونوگلوبولین وریدی با "دوز بالا" با ایمونوگلوبولین وریدی با "دوز پایین" در بیماران مبتلا به سندرم گیلن باره حاد

1gr/kg/day-1 به مدت 2 روز که اصطلاحاً "دوز بالا" گفته می شود.

400mg/kg/day-2 به مدت 5 روز که اصطلاحاً نوع "دوز پایین" گفته می شود.

در مطالعات خارجی نشان داده است که در کودکانی که ivig "دوز بالا" دریافت کرده بودند طول مدت بیماری کوتاهتر است. از آنجا که در ایران تا به حال بررسی مقایسه ای بین این دو روش صورت نگرفته است دو روش درمانی را مقایسه و در صورتی که ivig با "دوز بالا" اثرات مطلوب تر و پاسخ درمانی بهتری داشته باشد به عنوان درمان انتخابی گزارش نماییم.

مواد و روش تحقیق: بیمارانی که شکایت ضعف اندام ها به صورت حاد به مرکز آموزشی درمانی مفید مراجعه نموده و با توجه به معاینات بالینی، آزمایشات خون، مایع نخاع و انجام emg-ncv بیماری آنها گلین باره حاد یا نوروپاتی محیطی دمیلیتیتیو حاد تشخیص داده شد، وارد مطالعه گردیده و به صورت تصادفی به دو گروه تجربی و شاهد تقسیم شدند. 25 بیمار: گروه مطالعه توسط روش "دوز بالا" و 25 بیمار: گروه شاهد توسط روش "دوز پایین" بررسی شدند و سپس نتایج با هم مقایسه گردید.

یافته ها: در این بررسی به این نتیجه مهم دست یافتیم که با به کارگیری روش درمانی ایمونوگلوبولین وریدی با "دوز بالا" تعداد روزهای بستری بیماران کاهش یافته و بیمار در مدت زمان کمتری بهبود می یابد.

نتیجه گیری: در این روش درمانی نسبت به روش درمانی ایمونوگلوبولین وریدی با "دوز پایین"، بیمار علائم بهبود را سریعتر نشان می دهد بنابراین بیماران با عوارض کمتری روبه رو خواهند شد. مدت زمان ضعف اندام تحتانی و فوقانی و مدت زمان بازگشت رفلکس های اندام تحتانی و فوقانی با استفاده از این روش کاهش یافته و هیچگونه ارتباطی بین عوارض مصرف داروی بیشتر با روش درمانی ایمونوگلوبولین وریدی با "دوز بالا" مشاهده نشد.