پیش بینی مراحل تغییر رفتار فعالیت جسمانی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی قزوین با استفاده از الگوی پندر

زمینه: سطح پایین فعالیت بدنی یک عامل خطر برای بسیاری از بیماری های مزمن به شمار می رود و شواهد موجود حاکی از پایین بودن میزان فعالیت بدنی در جمعیت عمومی است. تغییر این روند نیازمند تغییراتی در رفتار اکثر مردم است. اما رابطه بین بسیاری از عوامل تعیین کننده روانی- اجتماعی و فعالیت بدنی به خوبی شناخته نشده است.

هدف: مطالعه به منظور پیش بینی مراحل تغییر رفتار فعالیت جسمانی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی قزوین با استفاده از الگوی پندر انجام شد.

مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی در سال 1387 بر روی 222 دانشجوی سال اول انجام شد. دانشجویان پرسش نامه های خودگزارشی شامل اندازه گیری ورزش، سازه های الگوی ارتقای سلامت پندر و اندازه گیری مراحل تغییر رفتار ورزشی را تکمیل کردند. برای تعیین پایایی از روش آزمون-با آزمون و جهت تایید همسانی درونی سوال ها از آلفای کرونباخ استفاده شد. روایی صوری و محتوایی نیز در این مطالعه تایید شد. آزمون anova و آنالیز مسیری برای تعیین ارتباط میان این سازه ها با مراحل تغییر رفتار ورزشی استفاده شد.

یافته ها: بیش از نیمی از دانشجویان در مرحله غیرفعال قرار داشتند و به طور میانگین 41.62 دقیقه در هفته ورزش می کردند. خودکارآمدی ورزشی، موانع و منافع درک شده، سازه هایی بودند که به طور معنی دار مراحل تغییر رفتار ورزشی بین دانشجویان را پیش بینی کردند. تنها خودکارآمدی و مراحل تغییر (p<0.001) توانستند واریانس معنی داری از فعالیت بدنی را به طور مستقیم پیش بینی نمایند و سایر سازه های الگوی پندر از طریق سازه میانجی مراحل تغییر، بر رفتار فعالیت بدنی تاثیر می گذاشتند. وضعیت سلامت درک شده نیز از طریق منافع درک شده و به طور غیرمستقیم بر مراحل تغییر، تاثیرگذار بود.

نتیجه گیری: با توجه به یافته ها، تغییر در مراحل آمادگی رفتار فعالیت بدنی و ورزش احتمالا به ادراک دانشجویان از خودکارآمدی، موانع موجود و همچنین منافع انجام فعالیت بدنی و ورزش و وضعیت سلامت درک شده فرد بستگی دارد. نتایج مطالعه حاضر، حمایت متوسطی را از سازه های الگوی پندر در پیش بینی رفتار فعالیت بدنی و مراحل تغییر ورزش ارایه می کند.