شیوع هوشیاری طی سه روش بیهوشی در عمل سزارین

زمینه: هوشیاری بیماران حین بی هوشی عمل جراحی ممکن است موجب مشکلات روانی برای بیماران شود.

هدف: مطالعه به منظور مقایسه شیوع هوشیاری طی سه روش بی هوشی در عمل سزارین در بیمارستان کوثر قزوین انجام شد.

مواد و روش ها: در این کارآزمایی بالینی آینده نگر، 178 بیمار بر اساس در دسترس بودن داروها 101 نفر در گروه تیوپنتال، 50 نفر در گروه پروپوفل، 27 نفر در گروه میدازولام و پروپوفل قرار گرفتند. برای القای بی هوشی در گروه تیپوپنتال 5 میلی گرم بر کیلوگرم تیوپنتال و در گروه پروپوفل و میدازولام پروپوفل 2 تا 2.5 میلی گرم بر کیلوگرم پروپوفل استفاده شد. برای نگهداری بیهوشی در گروه تیوپنتال و پروپوفل از هالوتان و نیتروس اکساید و در گروه میدازولام پروپوفل از انفوزیون پروپوفل به میزان 5 تا 7 میلی گرم و نیتروس اکساید استفاده شد. در گروه تیوپنتال و پروپوفل پس  از خارج کردن بچه از 1.5 میلی گرم بر کیلوگرم فنتانیل و در گروه میدازولام پروپوفل علاوه بر فنتانیل از 2 میلی گرم میدازولام نیز استفاده شد. پس از القای بی هوشی تا خارج کردن لوله تراشه در اتاق عمل، نوار قرآن پخش شد و 8 ساعت پس از هوشیاری سوال هایی در مورد وجود درد حین عمل، خاطر آوردن قرآن یا حوادث حین عمل از بیمار پرسیده و داده ها با آزمون آماری مجذور کای تجزیه و تحلیل شد.

یافته ها: از 178 بیمار مورد مطالعه، 7 بیمار (3.9 درصد) درجه خفیفی از هوشیاری را ذکر کردند که 2 نفر (2%) در گروه تیوپنتال، 3 نفر (65) در گروه پروپوفل و 2 نفر (7.4%) در گروه میدازولام- پروپوفل قرار داشتند. اختلاف شیوع هوشیاری در سه روش از نظر آماری معنی دار نبود و بین میزان شیوع با سن، تحصیلات و علت سزارین انجام شده نیز رابطه ای وجود نداشت.

نتیجه گیری: شیوع هوشیاری طیی بی هوشی عمل سزارین در سه روش بی هوشی (تیوپنتال، پروپوفل، و پروپوفل-میدازولام) تفاوت چشمگیری ندارد.