اثر مهارکننده های کانال های کلسیمی دی هیدروپیریدینی بر آستانه تشنج های کلونیک ناشی از پنتیلن تترازول در موش سوری

زمینه: برخی مطالعه ها نشان داده اند که مهارکننده های کانال های کلسیمی دی هیدروپیریدینی مانند نیمودیپین، نیفدیپین و آملودیپین اثرات ضدتشنجی در مدل های حیوانی مختلف دارند.

هدف: مطالعه به منظو ر تعیین اثر نیمودیپین، نیفدیپین و آملودیپین بر آستانه تشنج های کلونیک ناشی از پنتیلن تترازول (ptz) در موش سوری انجام شد.

مواد و روش ها: این مطالعه تجربی در سال 1385 در دانشکده دامپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی تبریز انجام شد. موش های سوری نر نژاد nmri به صورت تصادفی به 32 گروه ده تایی تقسیم شدند. گروه شاهد حلال دارو و گروه های درمان دوزهای 0.5 تا 20 میلی گرم بر کیلوگرم از دی هیدروپیریدین ها را به صورت داخل صفاقی قبل از تعیین آستانه تشنج ناشی از پنتیلن تترازول وریدی دریافت کردند. داده ها با آزمون های آماری آنالیز واریانس یک طرفه و مقایسه چندگانه توکی تجزیه و تحلیل شدند.

یافته ها: آستانه تشنج کلونیک در گروه شاهد برابر با33.4±0.42  میلی گرم بر کیلوگرم بود. در حیواناتی که قبلاً نیمودیپین، نیفدیپین و آملودیپین تجویز شده بود، آستانه تشنج به صورت وابسته به دوز نسبت به گروه دریافت کننده حلال دارو افزایش یافت. بیش ترین و کم ترین اثر ضدتشنجی به ترتیب مربوط به نیمودیپین و نیفدیپین بود.

نتیجه گیری: فعالیت ضدتشنجی مهارکننده های کانال های کلسیمی دی هیدروپیریدینی احتمالا به دلیل اثر آنتاگونیستی بر کانال های کلسیمی وابسته به ولتاژ است.