آگاهی، نگرش و عملکرد پزشکان عمومی در مورد ضایعه های بدخیم دهانی

زمینه: علی رغم بهبود نسبی روش های تشخیصی و درمانی سرطان ها، پیش آگهی سرطان دهان در حد مطلوب نیست و از مهم ترین عوامل موثر در این زمینه میزان آگاهی، نگرش و به دنبال آن عملکرد پرسنل بهداشتی از جمله پزشکان عمومی در رابطه با این بیماری است.

هدف: مطالعه به منظور سنجش میزان آگاهی، نگرش و عملکرد پزشکان عمومی در مورد ضایعه های بدخیم دهانی انجام شد.

مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی در سال 1380 بر روی 100 نفر پزشک عمومی انجام شد که به طور تصادفی از بین شرکت کنندگان در دو برنامه بازآموزی (بازآموزی روماتولوژی فروردین 1380 در کرج و بازآموزی اورژانس های پزشکی اطفال آذر 1380 در قزوین) انتخاب شدند و برای هر فرد پرسش نامه ای شامل چهار بخش مشخصات فردی، آگاهی، نگرش و عملکرد توسط افراد تکمیل شد.

یافته ها: آگاهی اکثر پزشکان (%56) در مورد ضایعه های بدخیم دهانی در حد متوسط بود. بین میانگین نمره آگاهی و سن، جنس، محل و سال فارغ التحصیلی و سابقه تجربه بالینی ارتباطی مشاهده نشد. %46.3 پزشکان تشخیص و %81.8 آنها درمان ضایعه های بدخیم دهان را در حیطه فعالیت های متخصص گوش و حلق و بینی می دانستند. اکثر افراد آموزش های لازم در زمان تحصیل، مطالب ارائه شده در کنگره ها و بازآموزی ها، میزان اطلاعات خود را در رابطه با ضایعه های دهانی ضعیف ارزیابی نمودند. همچنین %85.9 از پزشکان معاینه های مربوط به سرطان دهان را به طور معمول بیماران خود انجام نمی دادند.

نتیجه گیری: با توجه به مراجعه تعداد زیادی از بیماران مبتلا به سرطان دهان به پزشکان عمومی و فقدان آگاهی لازم و عدم توجه کافی به این بیماران، افزایش آگاهی های این گروه و اصلاح نگرش و عملکرد آنان ضروری است.