تأثیر اکسیژن موضعی با فشار بالا بر میزان بهبودی زخم بستر

زمینه: زخم بستر یک عارضه جدی است و در صورتی که به خوبی درمان نشود، می تواند مشکلات جبران ناپذیری برای بیمار ایجاد کند.

هدف: مطالعه حاضر به منظور تعیین تأثیر اکسیژن موضعی با فشار بالا بر میزان بهبودی زخم بستر انجام شد.

مواد و روش ها: در این کارآزمایی بالینی تصادفی یک سوکور، 100 بیمار بستری در مراکز آموزشی درمانی قزوین به صورت تخصیص تصادفی با قرعه کشی برای هر فرد، در یکی از دو گروه پانسمان ساده یا اکسیژن موضعی با فشار بالا قرار گرفتند. (50 نفر در هر گروه) در گروه پانسمان ساده، زخم پس از سه بار شستشو با سرم فیزیولوژی با یک گاز است ریل خشک می شد و با توجه به اندازه زخم با یک یا چند گاز استریل خشک پانسمان می شد. در گروه اکسیژن موضعی با فشار بالا، 10 لیتر اکسیژن به مدت 20 دقیقه، سه نوبت در روز توسط سوند تجویز می شد. وضعیت بیمار هر 48 ساعت تا بهبودی یا ترخیص بیمار (حداکثر به مدت 4 هفته) ارزیابی شد. داده ها با آزمون های آمار توصیفی و تی مستقل تجزیه و تحلیل شدند.

یافته ها: اکثر نمونه ها (%51) مؤنث، 18 تا 94 ساله با میانگین سنی 70.02±13.81 سال بودند. میانگین مساحت زخم قبل از مراقبت در دو گروه پانسمان ساده و اکسیژن موضعی با فشار بالا به ترتیب 31.80 و 28.74 سانتی متر مربع بود که پس از مراقبت و شروع درمان به 30.02 و 13.37 سانتی متر مربع رسید. این اختلاف از نظر آماری معنی دار بود (p<0.05).

نتیجه گیری: روش اکسیژن موضعی با فشار بالا در میزان بهبودی زخم مؤثر بود و به عنوان یک روش درمانی پیشنهاد می شود.