ارتباط بین شاخص توده بدنی با دردهای مزمن در کارکنان بیمارستانی

زمینه: بروز انواع سندرم های درد طی دو دهه اخیر در میان مردم فزونی یافته است.

هدف: مطالعه به منظور تعیین ارتباط دردهای مزمن با شاخص توده بدنی در کارکنان بیمارستانی انجام شد.

مواد و روش ها: در این مطالعه تحلیلی 210 نفر از کارکنان زن شاغل در مرکز پزشکی شهید بهشتی و آیت الله کاشانی اصفهان در سال 1385 بررسی شدند، متغیرهایی نظیر خصوصیات دموگرافیک، شاخص توده بدنی، تظاهر بالینی دردهای مزمن و نمره درد ثبت شدند و داده ها با آزمون های آماری رگرسیون و ضریب همبستگی تجزیه و تحلیل شدند.

یافته ها: بیش تر کارکنان در محدوده سنی 30 تا 39 سال بودند. بیشتر افراد از کمردرد (%18.1)، زانو درد (%17.2)، سردرد (%15.7) و ترکیبی از این ناراحتی ها رنج می برند و شاخص توده بدنی 19 تا 24 داشتند. حدود %65.2 افراد دارای نمره درد شدید بودند. ارتباط معنی داری بین شاخص توده بدنی و شدت درد وجود نداشت.

نتیجه گیری: با توجه به این که تعداد زیادی از کارکنان بیمارستانی از دردهای مزمن رنج می برند، می توان با در نظر گرفتن ارتباط نیروی جسمانی با فعالیت فرد و رعایت بهداشت فیزیکی و روانی شغلی از میزان دردهای مزمن کاست.