فراوانی آنتی بادی ویروس هپاتیت a در مبتلایان هپاتیت c, b در ایران

سابقه و هدف: عفونت جدید با ویروس هپاتیت a در بیماران مبتلا به هپاتیت c, b، می تواند سیر بیماری هپاتیت c, b را دستخوش تغییر نماید. هدف از مطالعه حاضر این است که میزان فراوانی آنتیبادی ضد ویروس هپاتیت a را در بیماران مبتلا به هپاتیت c, b اندازه گیری و از لحاظ برخی عوامل مرتبط با هم مقایسه نماییم.

روش بررسی: در مجموع 115 بیمار مبتلا به هپاتیت مزمن 56, b بیمار مبتلا به هپاتیت مزمن c که در طی سال های 1383 تا 1384 به انجمن هپاتیت استان همدان مراجعه کرده بودند، بررسی شدند. بیماران پس از ورود به تحقیق، پرسشنامه ای شامل متغیرهای دموگرافیک و سوابق بیماری برایشان تکمیل می شد. سپس آنتی بادی ضد ویروس هپاتیت (igg, igm) a به روش elisa، تعداد گلبول های سفید (wbc)، میزان هماتوکریت، پلاکت سرم و آزمون های کارکرد کبدی (alp, bil, alp, ast) مورد بررسی قرار گرفت.

یافته ها: از 32 بیمار مبتلا به هپاتیت مزمن b، به دلیل عدم همکاری یا مراجعه، آزمایش hav ab انجام نشد. تعداد 71 مورد hav ab (85.5%) از نوع igg  مثبت گزارش شد. تنها یک مورد از بیماران، مبتلا به هپاتیت حاد igm anti hav) a مثبت) بود. در بیماران هپاتیت مزمنc ، امکان اندازه گیری igg anti hav در 17 بیمار فراهم نگردید و در 39 بیمار آزمایش شده، 36 بیمار (92.3%) از لحاظ  igg anti havمثبت بودند.

 نتیجه گیری: تصمیم گیری برای انجام واکسیناسیون ضد هپاتیت a و یا انجام آزمایش اندازه گیری تیتر آنتی بادی ضد ویروس hav در بیماران مزمن کبدی منوط به شیوع آن در منطقه و در بیماران هپاتیت مزمن می باشد. به نظر می رسد در مطالعه فعلی، فراوانی بالای این آنتی بادی در بیماران هپاتیت مزمن c, b بیانگر آن است که انجام تست آنتی بادی در این بیماران در مرحله اول سودمندتر از واکسیناسیون تمامی این افراد بر علیه هپاتیت a باشد.