جداسازی نوکاردیا از نمونه های خلط و مایع حبابچه ای برونش مبتلایان به عفونت ریوی مراجعه کننده به مراکز مبارزه با بیماریهای ریوی شهر اصفهان در سال 1384

مواد و روش ها: این مطالعه به صورت توصیفی بر روی نمونه های قابل قبول 200 نفر از بیماران واجد شرایط مراجعه کننده به مراکز مذکور شامل 90 نمونه مایع حبابچه ای برونش (bal) و 110 نمونه خلط صبحگاهی انجام گردید. پس از تهیه لام مستقیم، کشت نمونه ها در محیط آگار پارافین، رنگ آمیزی اختصاصی نمونه ها با اسید فاست و انجام آزمون های افتراقی، میزان نوکاردیوز ریوی در این افراد بررسی و نتایج ثبت گردید. سپس داده ها با آزمون دقیق fisher مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

نتایج: در این مطالعه 53.5 درصد از بیماران را مردان و 46.5 درصد را زنان تشکیل می دادند. از 200 نمونه مورد مطالعه، 8 مورد (4 درصد) نوکاردیا جدا شد. گونه ی به دست آمده با استفاده از آزمون های افتراقی هیدرولیز اوره، نشاسته و اسیدهای آمینه، آستروئیدس تشخیص داده شد. پراکندگی بیماری بر حسب جنس نشان می دهد از مجموع 107 بیمار مرد،6 نفر (5.6 درصد) و از مجموع 93 بیمار زن، 2 نفر (2.2 درصد) مبتلا به نوکاردیوزیس بودند. همچنین رابطه ی معنی داری بین سن، جنس و شغل با ابتلا به نوکاردیوزیس دیده نشد.

نتیجه گیری: شیوع 4 درصد نوکاردیا در نمونه های خلط و مایع برونش مبتلایان به عفونت های ریوی به دست آمد که از ارقام مورد انتظار بالاتر است. کوتاهی در تشخیص این بیماری می تواند منجر به پیشرفت بطئی آن در افراد و اجتماع گردد. نظر به اینکه نشانه های بالینی و رادیولوژیک عفونت نوکاردیوز ریوی شبیه به عفونت های سلی و قارچی است ولی درمان آن کاملا با عفونت های ذکر شده متفاوت می باشد، لازم است متخصصان بالینی در موارد خاص نظیر افراد در معرض خطر و بیماران دارای ضعف سیستم ایمنی همواره نوکاردیوزیس ریوی را در نظر داشته و جهت درمان آن اقدام نمایند.