بررسی ارتباط سطح سرمی پرولاکتین با بیماری مولتیپل اسکلروز

سابقه و هدف: مولتیپل اسکلروز (ms) یک بیماری مزمن با علت ناشناخته می باشد که با التهاب و تخریب نسبی بافت سفید مغز و جایگزینی بافت گلیوز مشخص می گردد. این بیماری چندعاملی بوده و اساس اتوایمیون در ایجاد آن مورد نظر است. پرولاکتین یک پپتید نورواندوکرین می باشد که خصوصیات تنظیم ایمنی را دارد. هیپر پرولاکتینمی چندین اختلال اتوایمیون را تشدید می کند و ممکن است نقشی در ایجاد بیماری مولتیپل اسکلروز داشته باشد. با توجه به تناقضاتی که در زمینه ارتباط بین سطح سرمی پرولاکتین و بیماری مولتیپل اسکلروز وجود دارد این مطالعه به منظور تعیین چنین رابطه ای، در بیماران مراجعه کننده به مرکز نورولوژی کاشان در سال های 84-1383 صورت پذیرفت.

مواد و روش ها: این مطالعه به صورت تحلیلی (مورد-شاهدی) و با بررسی و مطالعه بر روی 70 نفر شامل 35 بیمار مبتلا به مولتیپل اسکلروز و 35 نفر شاهد صورت پذیرفت. از کلیه افراد 2 سی سی خون وریدی در حالت ناشتا گرفته شد و سطح سرمی پرولاکتین توسط کیت الیزا و با روش ria اندازه گیری شد و از آزمون t test برای قضاوت بالینی استفاده گردید.

نتایج: در این تحقیق سن افراد مورد مطالعه 32.3±6.4 سال بود و 28 نفر (80%) از بیماران در گروه سنی 40-20 سالگی قرار داشتند و ضعف عضلانی، اختلال بینایی و پارستزی به ترتیب با شیوع 80%، 57.1% و 34.2% شایع ترین علایم بالینی بودند و میانگین سطح سرمی پرولاکتین در بیماران مبتلا 350.5±114.8 و در گروه شاهد 160±57.6 بود (p<0.0001). با ارزیابی الگوی بالینی بیماری مولتیپل اسکلروز، الگوی ms عودکننده-بهبودپذیر با شیوع 54.2% شایع ترین الگوی بالینی بود.

نتیجه گیری: سطح سرمی پرولاکتین در مبتلایان به مولتیپل اسکلروز به طور قابل ملاحظه ای افزایش یافته است و این یافته احتمالاً استفاده از آنتاگونیست های پرولاکتین را جهت کاهش علایم و عوارض بیماری در آینده مطرح خواهد کرد. تحقیق تجربی در خصوص اثربخشی این آنتاگونیست ها توصیه می شود.