بررسی اثر دوختن و ندوختن پریتوان جداری در سزارین قبلی بر چسبندگی ایجاد شده در سزارین دوم

هدف: انجام اعمال جراحی شکم باعث ایجاد چسبندگی در لگن و شکم می شود. برای مقایسه اثر دوختن و ندوختن پریتوان جداری بر ایجاد چسبندگی در سزارین بار دوم مطالعه زیر انجام گرفت.

روش بررسی: در یک مطالعه آینده نگر (cohort) در زنانی که برای بار دوم سزارین می شدند، اثر دوختن و ندوختن پریتوان جداری در سزارین قبلی بر چسبندگی ایجاد شده را بررسی کردیم. از جراح بیماران بلافاصله بعد از عمل در مورد درجه، شدت و محل چسبندگی سوال شد؛ و پرونده قبلی بیماران مورد مطالعه قرار گرفت. در مورد تکنیک جراحی (نوع برش، دوختن یا ندوختن پریتوان جداری و عوارض بعد از سزارین در بار اول) مطالعه انجام شد. 150 بیمار تحت این شرایط مورد مطالعه قرار گرفتند؛ که از این تعداد 70 نفر در سزارین اول پریتوان دوخته نشده بود (گروه 80 ,(a نفر پریتوان آنها دوخته شده بود (گروه b).

یافته ها: دوختن پریتوان جداری با کاهش چسبندگی همراه بود 45% (گروه b) در مقابل 77% (گروه p=0.006 (a و شدت چسبندگی ها نیز در گروه b کمتر بود (33% گروه b در مقابل 48% گروه (p=0.03 a مدت عمل در هر دو گروه یکسان بود.

نتیجه گیری: دوختن پریتوان جداری در موقع سزارین بار اول باعث ایجاد چسبندگی به میزان کمتر و شدت کمتر می شود.