اثربخشی تزریق خون اتولوگ و کورتیکوستروئید تزریقی در درمان اپی کندیلیت خارجی

اهداف: امروزه، با وجود درمان های متعدد برای اپی کندیلیت خارجی، به دلیل تاثیرگذاری ناپایدار این روش ها، همچنان جست و جو برای یافتن درمان های موثرتر ادامه دارد. هدف این مطالعه، مقایسه اثر درمانی تزریق خون اتولوگ و کوتیکوستروئید تزریقی در مبتلایان به اپیکوندیلیت خارجی بود.

مواد و روش ها: در این کارآزمایی بالینی، 60 بیمار مبتلا به اپی کندیلیت خارجی مراجعه کننده به بیمارستان 501 در سال های 87-1386 به دو گروه 30 نفره تقسیم شدند. گروه اول تحت درمان تزریق موضعی متیل پردنیزولون و لیدوکائین 2% به صورت تک دوز قرار گرفتند. برای گروه دوم، از خون اتولوگ دیستال دست مبتلا و لیدوکائین 2% استفاده شد. پرسش نامه quick dash و سایر متغیرهای مربوط به بررسی و مقایسه دو روش درمان در بدو مراجعه بیمار و هفته های چهارم و هشتم پس از درمان ثبت شد.

یافته ها: در هفته چهارم، بیماران گروه دوم از لحاظ شدت علایم در فاکتورهای "میزان درد اندام فوقانی در 24 ساعت گذشته"، “vas”، "آستانه تحریک درد" و "نمره quick dash" به میزان معنی داری شرایط مطلوب تری نسبت به گروه اول داشتند. در هفته هشتم پس از درمان، بیماران گروه دوم از لحاظ شدت علایم در تمامی فاکتورهای مورد بررسی، به میزان معنی داری شرایط مطلوب تری نسبت به گروه اول داشتند.

نتیجه گیری: تزریق خون اتولوگ نسبت به تزریق موضعی کورتیکوستروئیدها، در مبتلایان به عارضه آرنج تنیس باز نتایج درمانی مطلوب تری نشان می دهد.