برآورد میزان بقاء در بیماران مبتلا به سرطان معده بر اساس پاتولوژی و مشخصات دموگرافیک در مرکز ثبت سرطان استان فارس در سالهای 1380 تا 1385

زمینه و هدف: سرطان معده همچنان یکی از مهم ترین علل مرگ در سراسر جهان است. میزان بقاء این بیماری هنگام تشخیص نسبتاً پایین می باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر پاتولوژی و عوامل دموگرافیک و روش های درمانی بر میزان بقاء بیماران مبتلا به سرطان معده صورت پذیرفت.

مواد و روش کار: کلیه موارد ثبت شده سرطان معده از سال 1380 تا 1385 در مرکز ثبت تومور استان فارس وارد این مطالعه توصیفی شدند. پیگیری وضعیت بقاء بیماران از طریق تماس تلفنی صورت گرفت. برآورد تابع بقاء با استفاده از روش ناپارامتری کاپلان میر انجام و توسط آزمون log-rank مقایسه گردید. آنالیزها با استفاده از نرم افزار stata (نسخه 8) انجام شد و p<0.05 معنی دار تلقی گردید.

یافته ها: در مجموع 442 مورد سرطان معده در این مدت ثبت شده بود که میانگین ±) انحراف معیار) و میانه زمان بقاء بیماران به ترتیب 12.6, 26.5±2.3 ماه به دست آمد. میزان بقاء در میان گروه های سنی مختلف و بر اساس نوع درمان اولیه تفاوت معنی داری با یکدیگر داشتند. گروه سنی 60-45 سال بالاترین میزان بقاء را داشتند به طوری که 23 درصد افراد این گروه سنی، پنج سال پس از تشخیص بیماری شان زنده بودند. همچنین، میزان بقاء پنج ساله بیماران جراحی شده (به عنوان اولین درمان) 25 درصد و به طور معنی داری از شیمی درمانی و رادیوتراپی بالاتر بود (p=0.001).

نتیجه گیری: نتایج نشان داد که میزان بقاء در بیماران مبتلا به سرطان معده نسبتاً پایین می باشد و به نظر می رسد یکی از مهم ترین دلایل آن تاخیر در تشخیص و درمان است. بنابراین آموزش های فراگیر از طریق رسانه های عمومی در مورد علایم اولیه این بیماری ضروری به نظر می رسد.