نتیجه درمان بلند مدت استفاده از الیزاروف در عدم جوش خوردگی های عفونی تی بیا

زمینه و هدف: عدم جوش خوردگی عفونی تیبیا نه تنها یک مشکل پیچیده جراحی است بلکه وضعیتی مزمن و طاقت فرسا برای بیمار و مشکلی وقت گیر برای پزشک معالج است. اگر چه روش های سنتی درمان عدم جوش خوردگی عفونی تیبیا در مواردی به موفقیت می انجامد اما با ابداع روش اکسترنال فیکساتور حلقوی الیزاروف به نظر می رسد تحول قابل توجهی در درمان عدم جوش خوردگی های عفونی تی بیا ایجاد شده است.

روش تحقیق: از سال 1377 تا 1384، 84 بیمار با تشخیص عدم جوش خوردگی عفونی تی بیا در 3 بیمارستان دانشگاهی مشهد توسط این نویسندگان با این روش درمان شده و به روش آینده نگر پیگیری شدند اطلاعات بالینی و پاراکلینیکی و رادیوگرافی های بیمار ثبت شد. مطالعه شامل 68 مرد و 16 زن است. سن متوسط بیماران 26±8 سال (17 تا 55 سال) است. مدت متوسط پیگیری 4.5 سال (3 تا 9 سال) بود.

یافته ها: در 81 بیمار (96.42%) شکستگی به یونیون انجامید و عفونت ریشه کن شد، مدت حصول جوش خوردگی و استفاده از داربست الیزاروف به طور متوسط 6.4 ماه بود. در 3 مورد قطع اندام (آمپوتاسیون) زیر زانو در مرحله ای از درمان بدلیل مقاوم بودن عفونت یا دیگر دلایل انتخاب شده و انجام شد. عفونت محل پین و شل شدن پین در 18 بیمار (در 41 پین) و عارضه موقتی عصبی در 10 بیمار (11.9%) اتفاق افتاد که همه بهبودی خوبخودی یافتند و هیچ عارضه د ائمی عصبی به صورت دائمی وجود نداشت. در یک مورد عارضه عروقی (پسودوآنوریسم شریان تیبیالیس قدامی) اتفاق افتاد که با جراحی عروق درمان شد. سفتی مفصل پروگسیمال و دیستال به فریم الیزاروف نیز از شایعترین عوارض طولانی مدت این روش درمانی است به خصوص در مواردی که برای درمان عدم جوش خوردگی عفونی 1.3 دیستال تیبیا استفاده شده باشد.

نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که روش الیزاروف انتخاب عالی در درمان عدم جوش خوردگی های پیچیده و عفونی تیبیا در جوش خوردن و ریشه کن کردن عفونت تیبیا است. این یکی از انتخاب هایی است که با اطمینان و قاطعیت زیاد می توان برای معالجه این بیماران پیشنهاد کرد.