تأثیر دو روش آموزش مبتنی بر شبیه سازی و سنتی بر میزان مهارت دانشجویان مامایی در انجام معاینات لگنی

زمینه و هدف: به دلیل مشکل بودن آموزش و انجام معاینات زنان بسیاری از دانشجویان قادر به کسب مهارت لازم در این زمینه نیستند. این امر لزوم بکارگیری روشهای نوین آموزش مهارتها را ایجاب می کند. در دو دهه اخیر، استفاده از شبیه سازی برای آموزش مهارتها مورد توجه زیادی قرار گرفته است. این پژوهش با هدف مقایسه تأثیر دو روش آموزش مبتنی بر شبیه سازی و سنتی بر مهارت دانشجویان مامایی در انجام معاینات زنان انجام گرفت.

روش تحقیق: در این پژوهش تجربی، 56 دانشجو بصورت تصادفی تقسیم و در دو کارگاه آموزش مبتنی بر شبیه سازی و سنتی در مورد معاینه زنان شرکت کردند. آنها قبل و بعد از دوره آموزشی در یک آزمون عملی شبیه سازی شده شرکت نمودند. هم چنین د انشجویان، توانایی خود را در انجام معاینه ارزشیابی و تجربه خود را از برنامه آموزشی گزارش نمودند.

یافته ها: آموزشهای ارائه شده به دو گروه منجر به افزایش معنی داری در یادگیری دانشجویان شد، اما در گروه مطالعه بطور معنی داری بیشتر بود (p<0.001). در انتها دانشجو یان گروه شبیه سازی، توانایی خود را در انجام معاینه بیشتر از گروه کنترل گزارش نمودند (p=0.002). دانشجویان بیان کردند آموزش شبیه سازی باعث یادگیری بهتر و یادآوری سریعتر این تکنیک گردید.

نتیجه گیری: دانشجویان گروه مطالعه از مهارت و اعتماد به نفس بالاتری در انجام معاینات لگنی برخوردار بودند که یادگیری بهتر دانشجویان این گروه را نشان می دهد.