مقایسه تأثیر دو نوع طرح تراش شولدر و بول معکوس در مقاومت شکست دندان های بازسازی شده با پست

زمینه و هدف: از مهمترین عوامل مؤثر در مقاومت در برابر شکست دندان های بازسازی شده با پست و کور، طراحی صحیح یک سیستم پست و کور می باشد که می تواند نقش بسزایی در بهبود موفقیت ترمیم نهایی داشته باشد. هدف از این مطالعه، مقایسه تأثیر دو نوع طرح تراش شولدر و بول معکوس در مقاومت در برابر شکستگی دندان های بازسازی شده با پست ریختگی می باشد.

روش بررسی: در یک مطالعه تجربی تعداد شصت عدد دندان سانترال و کانین ماگزیلاری خارج شده انسانی با ابعاد مشابه برای این مطالعه انتخاب شدند. تاج دندان های فوق از چهار میلی متر بالای cej ناحیه باکال قطع شد. تاج تمامی دندان ها با عمق یک میلی متر و با فینیش لاین چمفرتراش داده شد. نمونه ها در مخلوطی از گچ و آکریل مانت شدند و پس از انجام درمان اندو، به طور تصادفی به سه گروه تقسیم گردیدند: دندان های گروه یک با کامپوزیت سلف (گروه کنترل)، گروه دو با پست و کور ریختگی و طرح تراش شولدر و گروه سه با پست و کور ریختگی و طرح تراش بول معکوس (کنترابول)، ترمیم شدند. مقاومت به شکست نمونه ها توسط دستگاه اینسترون بررسی گردید و نتایج با استفاده از آنالیز واریانس یک سویه (anova) بررسی شد.

یافته ها: میانگین نیروی شکست بدست آمده برای گروه های مورد مطالعه به شرح زیر بود:

گروه یک: 534.62 نیوتن، گروه 2: 709.38 نیوتن و گروه 3: 1395.94 نیوتن. طرح شکست در نمونه ها بدین صورت بود که در گروه یک 61.5% و در گروه دو و سه 12.5% از نمونه ها قابلیت ترمیم مجدد را داشتند. در بررسی های آماری اختلاف معنی داری در مقاومت در برابر شکست بین گروه های مورد مطالعه یافت نشد (pv=0.21). اما از لحاظ عددی گروه سه بالاترین و گروه یک کمترین میزان نیروی شکست را در بین سه گروه داشتند.

نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصله از این مطالعه: طرح تراش کنترابول به طور معنی داری آستانه مقاومت دندان های ترمیم شده با پست و کور را افزایش نمی دهد. همچنین ترمیم دندان ها با پست و کور ریختگی باعث افزایش مقاومت به شکستگی در دندان های اندو شده نمی گردد.