مقایسه اثر کامپوزیت قابل سیلان و سمان رزینی بر استحکام برشی اتصال ونیر پرسلنی به مینا

زمینه و هدف: اطلاعات کمی از استحکام برشی اتصال ونیرهای پرسلنی به مینا با استفاده از کامپوزیت قابل سیلان به عنوان ماده luting وجود دارد. این مطالعه با هدف مقایسه اثر کامپوزیت قابل سیلان و سمان رزینی بر استحکام برشی اتصال ونیر پرسلنی به مینا انجام گردید.

روش بررسی: مطالعه به روش تجربی و به صورت کارآزمائی آزمایشگاهی یک سو بی خبر انجام گردید. سی عدد دندان قدامی پایین تازه خارج شده گاوی سالم و بدون نقایص مینائی تهیه و به دو گروه تقسیم شدند. دیسک های پرسلنی فلدسپاتی آماده شده با استفاده از دو گروه سمان رزینی panavia f2 و کامپوزیت قابل سیلان filtek flow مطابق دستور کارخانه به مینای گاوی متصل گردیدند. نمونه ها به مدت سی روز در آب 37 درجه سانتی گراد نگهداری شده و تحت پانصد سیکل حرارتی قرار گرفتند. سپس به وسیلهuniversal testing machine  برای تعیین استحکام برشی اتصال مورد آزمایش قرار گرفتند. سطوح شکسته شده با استفاده از stereomicroscop مورد مشاهده قرار گرفته و الگوی شکست برای هر نمونه مشخص شد. از آزمون t برای مقایسه دو گروه استفاده گردید.

یافته ها: میانگین استحکام اتصال در گروه ppanvia f2 برابر 26.42±8.2 و در گروه fitek flow برابر 17.25±8.1 مگاپاسکال بوده است.مقایسه دو گروه با استفاده از آزمون t نشان دهنده تفاوت معنی دار آماری بین دو گروه بود (p<0.005) و الگوی شکست در نمونه های گروه اول اکثرا 46.7% به صورت cohesive و در گروه دوم اکثرا 86.7% به صورت adhesive بوده است.

نتیجه گیری: در محدوده این مطالعه استحکام برشی حاصل از dual cure panavia f2 به طور معنی داری بیش تر از flow  light cure filtekبود.