بررسی بالینی نحوه کاهش حساسیت دندان در برابر تحریکات حرارتی بعد از پرکردگیهای آمالگام دندانی و ارائه یک روش جدید

زمینه و هدف: کاربرد بیس گلاس آینومر  (gi)نوری زیر ترمیمهای آمالگام در کاهش حساسیت پس از درمان نشان داده شده است. این مطالعه جهت بررسی بالینی و مقایسه نحوه کاهش حساسیت این روش مرسوم با روش جدید (استفادۀ توأم از gi, self etch bonding نوری) انجام گردید.

روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی بالینی 36 بیمار با دو دندان خلفی دارای پوسیدگی عمیق (با فاصله کمتر از دو میلی متر تا پالپ، در رادیوگرافی) انتخاب شدند. در هر بیمار پس از رضایت بیمار و انجام آزمونهای تشخیصی (سرما، گرما، دق، تست الکتریکی پالپ) به صورت تصادفی در یکی از دندانها gi نوری قرار داده شده و دندان با آمالگام پرگردید و در دندان دیگر از ترکیب gi, (bonding se bond) self etch نوری استفاده شد. بیماران در روزهای سوم، سی ام و ماه سوم مورد ارزیابی و انجام آزمونهای حیاتی قرار گرفتند و میزان حساسیت پس از درمان با این دو روش بررسی و مقایسه شد. نتایج با استفاده از نرم افزار آماری spss و آزمونهای آماری fridman test و تست تکمیلی از نوع duan آنالیز گردید.

یافته ها: کاهش حساسیت در تست سرما از پیگیری اول به دوم در روش ترکیبی نسبت به روش مرسوم به طور معنی داری بیشتر بود p<0.05، اما تفاوت کاهش حساسیت درسایر آزمونها بین دو روش معنی دار نبود. در پیگیری دوم نسبت به سوم کاهش حساسیت در هیچ یک از آزمونها بین دو گروه تفاوت معنی داری وجود نداشت.

نتیجه گیری: کاربرد ترکیب gi, se bond نوری در زیر ترمیم آمالگام به عنوان روش جدید، در کاهش حساسیت به سرما در کوتاه مدت (یک ماهه) مؤثر است، اما در طولانی مدت در پاسخ به آزمونهای حیاتی بین دو روش تفاوتی وجود ندارد.