کاربرد مدل های پیوندی برای تعیین میزان توافق داده های ترتیبی در بررسی عملکرد انترن های دندانپزشکی در تشخیص نیاز به درمان ارتودنسی

زمینه و هدف: یکی از مسائل مهم در اندازه گیری شاخصها، پایایی آزماینده هایی است که آن شاخصها را اندازه می گیرند. شاخص نیاز به درمان ارتودنسی نیز از این امر مستثنی نمی باشد. هدف از این مطالعه تعیین عملکرد انترن های دندانپزشکی در تشخیص نیاز به درمان ارتودنسی با استفاده از شاخص اصلاح شده سه سطحی iotn در دو بار اندازه گیری با فاصله زمانی دو هفته ای می باشد.

روش بررسی: در مطالعه حاضر که از نوع مقطعی تحلیلی می باشد، شش انترن دندانپزشکی به طور مستقل این شاخص را در دو زمان مجزا، با استفاده از خط کش استاندارد dhc، روی 42 کست استاندارد مطالعه ارتودنسی اندازه گیری کردند. از ضریب کاپا و مدل های پیوند برای تحلیل داده ها استفاده شد.

یافته ها: ضریب کاپا برای اندازه گیری توافق کلی هریک از انترن ها در دو بار اندازه گیری، با کمترین مقدار 0.54، بیشترین مقدار 0.77 و میانگین 0.65 بیانگر پایایی مناسب انترن ها بود. 33% از انترن هایی که در تفکیک سطوح 1 و 2 این شاخص مشکل داشتند، دارای مشکل قابل ذکری در تفکیک سطوح دو و سه نبودند. سایر انترن ها نیز دارای قابلیت تشخیص بسیار بالا در تفکیک همه سطوح بودند. کمترین مقدار قابلیت تشخیص برای سطوح یک و دو برابر 0.48 و بیشترین مقدار برای سطوح دو و سه برابر 0.99 به دست آمد.

نتیجه گیری: از آنجایی که تفکیک سطوح پایین شاخص نیاز به درمان ارتودنسی برای انترن ها مشکل است، قبل از تحقیقات میدانی وسیع آموزش دقیق آنها توصیه می شود.