مقایسه غلظت آدنوزین د آمیناز مایع مغزی نخاعی در بیماران مننژیت سلی و غیر سلی

زمینه و هدف: تشخیص مننژیت سلی به علت علائم بالینی متفاوتی که همخوانی با دیگر بیماری های سیستم اعصاب مرکزی دارد، مشکل می باشد. شروع درمان ضد سل اغلب به علت عدم وجود تست های آزمایشگاهی در دسترس و دقیق به تاخیر می افتد. مطالعه حاضر با هدف مقایسه غلظت آدنوزین دآمیناز (ada)، در تشخیص مننژیت سلی از غیر سلی و تعیین نقطه برش (cut off point) آدنوزین دآمیناز در مایع مغزی نخاعی (csf) بیماران مبتلا به مننژیت سلی انجام شد.

روش تحقیق: در این مطالعه توصیفی-تحلیلی، 42 بیمار مبتلا به مننژیت (21 مورد مننژیت سلی و 21 مورد مننژیت غیرسلی) بستری در بیمارستان های بوعلی، خاتم الانبیا (ص) و علی ابن ابیطالب (ع) زاهدان در سال 1386 انتخاب شدند. از هر یک از بیماران 5 سی سی مایع نخاعی جهت بررسی سلول، قند، پروتئین، اسمیر و انجام کشت از نظر مایکوباکتریوم توبر کلوزیس، اسمیر و کشت باکتری و نیز سنجش سطح آدنوزین دآمیناز، گرفته شد و به آزمایشگاه ارسال گردید. سطح آدنوزین دآمیناز مایع مغزی نخاعی در دو گروه مقایسه شد؛ سپس منحنی roc برای تعیین نقطه برش مناسب رسم گردید.

یافته ها: در مجموع 21 بیمار مبتلا به مننژیت سلی، شامل 17 مرد (81% موارد) و 4 زن (19% موارد) و 21 بیمار مبتلا به مننژیت غیرسلی شامل 14 مرد (66% موارد) و 7 زن (34%) مورد مطالعه قرار گرفتند. میانگین آدنوزین دآمیناز مایع مغزی نخاعی به طور کاملا معنی داری بین دو گروه متفاوت بود (p<0.0001). نقطه برش مناسب برای تشخیص مننژیت سلی 10.5 u/l به دست آمد. حساسیت و اختصاصیت در این سطح به ترتیب 80.95% و 85.71% بود.

نتیجه گیری: سطح آدنوزین دآمیناز مایع مغزی نخاعی، در بیماران مننژیت سلی با استفاده از نقطه برش 10.5 u/l، در تشخیص مننژیت سلی در استان سیستان و بلوچستان می تواند مفید باشد.