تعیین تقویم زمانی مناسب گردشگری در مناطق عملیاتی جنوب غرب (مطالعه موردی: شهر بستان)

ویژگی های اقلیمی و عناصر غالب آن در پراکندگی فضایی و شکل گیری رفتار محیطی گردشگران نقش تعیین کننده ایی ایفا می کنند تا آنجا که امروزه مطالعات و بررسی های بیوکلیمایی انسانی، پایه و اساس برنامه ریزی شهری، عمرانی، معماری، جهانگردی و غیره است. در این پژوهش، آسایش یا عدم آسایش انسان در بستان مدل ها و شاخص های اقلیم توریستی (tci)، نظر متوسط پیش بینی شده (pmv) و دمای معادل فیزیولوژیک (pet) با استفاده از داده های آماری 20 ساله (1990 تا 2010) مورد بررسی قرار گرفت و بهترین زمان برای انجام فعالیت های محیطی و گردشگری در این شهر تعیین شد. نتایج نشان داد که شاخص های بیوکلیمایی مورد استفاده، توانایی آشکارسازی و تعیین تقویم زمانی مناسب گردشگری در منطقه را دارند و با وجود تفاوت های جزیی، نمودهای نسبتا همگونی از کلیماتوریسم این شهر ارائه می دهد. بررسی های نشان داد که بستان در طول سال با داشتن تنوع بیوکلیمایی، از شرایط داغ تا بسیار خنکی برخوردار است؛ طی فصول بهار و تابستان از محدوده آسایش زیست اقلیمی خارج است و با آغاز فصل پاییز در ماه های گذار از گرما به سرما (مهر ماه) اقلیم آن به شرایط آسایش انسانی نزدیک می شود. در اواخر پاییز و سراسر زمستان با شرایط منحصر به فرد آسایش انسانی، بهترین شرایط زیست اقلیمی برای فعالیت های محیطی و گردشگری در بستان فراهم است.