ارزیابی عملکرد دهیاران در فرآیند توسعه پایدار گردشگری روستایی با تاکید بر ابعاد کالبدی-زیست محیطی

از مهم ترین ابعاد توسعه گردشگری و شاید بتوان و شاید بتوان گفت مهم ترین بعد آن، مدیریت گردشگری است که نقش مهم در هماهنگی فعالیت های توسعه گردشگری بر عهده دارد. گردشگری روستایی نیز به عنوان یک مجموعه اجتماعی و اقتصادی و زیست محیطی با ابعادی پیچیده و مرتبط با هم نیازمند مدیریتی توانا و آگاه به مسائل روستایی و گردشگری می باشد تا بتواند بر مشکلات غلبه کرده و به رشد و بالندگی خود ادامه دهد. از این رو هدف مقاله حاضر بررسی عملکرد کالبدی-زیست محیطی دهیاران به عنوان مدیران روستایی است. سوال اصلی پژوهش حاضر، دهیاران تا چه میزان توانسته اند در ابعاد کالبدی-زیست محیطی در توسعه گردشگری روستایی نقش داشته باشند؟ لازم به ذکر است که در پژوهش حاضر جهت گردآوری داده ها از مطالعه کتابخانه ای و روش پیمایشی استفاده شده است و از نوع تحلیلی و کاربردی می باشد. دهستان جاغرق دارای 5 دهیاری فعال می باشد و در مجموع دارای 4679 نفر جمعیت و 1455 خانوار است. واحد تحلیل در این پژوهش خانوارهای روستایی می باشند که با استفاده از فرمول کوکران 173 خانوار به عنوان حجم نمونه مشخص شد که با روش نمونه گیری تصادفی ساده پرسش نامه ها توسط سرپرستان خانوارها تکمیل شدند. پس از جمع آوری و پردازش داده ها و تجزیه و تحلیل آماری آنها این نتیجه حاصل شد که دهیاران تا حدودی می تواند نقش موثری در ابعاد کالبدی-زیست محیطی در توسعه گردشگری روستایی به ویژه در زمینه ی بهداشتی و ساخت و سازها در محدوده روستا داشته باشند. مهم ترین مشکل دهیاری ها در فرآیند توسعه گردشگری روستایی، کمبود منابع مالی و اعتباری برای توسعه بیشتر روستاهای منطقه مورد مطالعه است که علاوه بر آن عدم مشارکت مردم و عدم همکاری سازمان ها متولی روستا نیز از دیگر مشکلات پیش روی دهیاران می باشد.