سنجش کیفیت مسکن در روستا- شهرها (نمونه موردی: شهر صالح آباد)

امروزه مسکن به مفهوم سرپناهی برای رسیدن به سکون و آرامش به عنوان اصلی ترین کاربری اراضی محسوب شده و برنامه ریزی و طراحی آن در یک شهر، بخش اساسی مطالعات شهرسازی است. در پژوهش حاضر، کیفیت مسکن در روستا- شهرها مورد ارزیابی و تحلیل قرار گرفته است. کاربری مسکونی از جمله کاربری های اصلی شهر است که بیش از 50 تا 60 درصد از فضای شهر را به خود اختصاص داده و کاربری های دیگر با توجه به نوع استقرار کاربری مسکونی، در جهت خدمات رسانی به شهروندان در شهر توزیع می گردد که دسترسی به آن با توجه به نوع کارکرد آنها با یکدیگر کاملاً متفاوت است. بررسی کیفی بخش مسکن می تواند به عنوان یکی از مهمترین عوامل رهگشا برنامه ریزی استراژی آینده توسعه ی شهر مورد توجه قرار گیرد. این پژوهش کاربردی به روش توصیفی و اسنادی و با هدف سنجش کیفیت مسکن در روستا- شهرها، عوامل مختلف را مورد ارزیابی و تحلیل قرار داده است. جامعه آماری آن، شهر صالح آباد با 8457 نفر جمعیت و از شهرهای کوچک روستا- شهرهای ناحیه میانی استان همدان می باشد. نتایج حاصل از بررسی نشان می دهد که در شهر صالح آباد می بایست از یک جهت کیفیت سکونت را ارتقاء داد و از جهت دیگر فعالیت های خانه سازی را بدون خلل ایجاد کردن در بافت قدیمی و تاریخی شهر و اراضی کشاورزی اطراف منطقه، توسعه داد، همچنین در این منطقه اولویت قرار دادن استفاده از مصالح و امکانات بومی، شیوه های ساخت و سازگاری کاربری ها نیز باید مورد تاکید قرار گیرد.