نقش مفاهیم تاریخی در شکل گیری معماری

همواره این پرسش وجود داشته است که آیا معماری می تواند به نحوی وسیله ی انتقال ارزش ها باشد یا خیر؟ و نکته مهم این است که اگر می تواند چگونه؟ چگونگی انجام یک عمل بسیار مهم است و نظریه پردازی همواره نیمی از موضوع را تشکیل می دهد. همیشه نظریه ارائه می گردد اما آنچه که عملا شکل می گیرد بسیار متفاوت است. برای این فاصله نیاز به پژوهش وجود دارد. با مطالعه و تحقیق اجمالی خواهیم دید که هنر معماری عمری بس طولانی دارد، در واقع از زمان پیدایش انسان. هنر انسان عصر باستان بیشتر یا جنبه کاربردی داشته یا در جهت اعتقادات مذهبی و باورهای او شکل گرفته بوده است. با گذشت زمان هنر ابعاد وسیع تری یافته است و در تمام ابعاد زندگی انسان ریشه دوانده است و با آن رشد کرده، متعالی تر می شود. در این مقاله سعی شده ارتباط نزدیکی بین مفاهیم تاریخی (نماد، ماده، انرژی و زمان) با معماری برقرار گردد برای نیل به این هدف سعی در بیان این مفاهیم شده است. و در نهایت نتیجه ای که می توان گرفت اینست که در واقع آن معماری رنگ و بوی فرهنگی و تاریخی می دهد که بتواند پیوند مناسبی بین فرم، هندسه و صور معمارانه از یک طرف و مفاهیم و نگرشها و سلیقه ها از طرف دیگر برقرار نماید، بطوریکه در معماری می توان با نگاهی معناگرا نه تنها به دنبال تکامل کالبدی و شکل گیری بنا، بلکه در جست و جوی ریشه های شکل گیری پیوند کالبد و معنا و کیفیت این ارتباط در دنیای تاریخ نیز بود. امید است که در این مقاله بتوانیم به این هدف دست یابیم.