تاثیر ترتیب خوراک دهی بر روی خواص نانوکامپوزیت های زیست تخریب پذیر پلی اتیلن/ نشاسته ی ترموپلاستیک

در این مقاله به بررسی نانوکامپوزیتهای زیست تخریب پذیر و تعیین ترتیب خوراک بهینه جهت دستیابی به خواص مطلوب پرداخته می شود. ابتدا نشاسته در یک مرحله درون مخلوط کن داخلی با استفاده از نرم کننده های آب، اسید استیک و گلیسرول به نشاسته ی ترموپلاستیک (tps) تبدیل شد و در ادامه نانو کامپوزیت های زیست تخریب پذیر بر پایه نشاسته ی ترموپلاستیک و پل اتیلن با چهار ترتیب خوراک دهی مختلف در یک مخلوط کن داخلی تهیه شدند. آنالیزهای xrd، پایداری حرارتی (با استفاده از sem, (tga برای تعیین مناسب ترین ترتیب خوراک دهی جهت رسیدن به خواص مطلوب انجام شدند. مشخص شد که در صورتیکه ابتدا نانو کلی را با پلی اتیلن مالئیکه (pe-g-ma) ترکیب کرده و ترکیب حاصل در مرحله ی دوم با پلی اتیلن و نشاسته ی ترموپلاستیک ترکیب شود لایه های نانو سیلیکات کلویزیت 15a بیشترین فاصله را از یکدیگر خواهند داشت و این منجر به بالاترین خواص مکانیکی و حرارتی در نانوکامپوزیت خواهد شد. همچنین مشاهده شد که با افزایش نسبت پلی اتیلن مالیئکه به نانو کلی، فاصله ی بین لایه های نانو کلی از یکدیگر بیشتر می شود اما از طرف دیگر پایداری حرارتی نانو کامپوزیت کاهش می یابد که ما این را به حضور گروه مالئیک انیدرید و تخریب آن نسبت می دهیم و احتمال می دهیم که تخریب این گروه، تخریب نانوکامپوزیت را تسریع می کند. امیدواریم که نتایج این پژوهش در تهیه ی هر چه بهتر پلاستیک ها و فیلمهای بسته بندی زیست تخریب پذیر مفید واقع شود.