ساز و کار و تجزیه و تحلیل شیشه های خود تمیز کننده با استفاده از تکنولوژی نانو

امروزه تمیز کردن سطح مصالح ساختمانی به ویژه در مناطق شهری، مشکلات زیادی را به وجود آورده است. از این رو استفاده از مصالح ساختمانی با قابلیت خود تمیز کنندگی مورد توجه خاصی قرار گرفته است. استفاده از کاتالیزگر نوری دی اکسید تیتانیم (tio₂) می تواند باعث خود تمیز کنندگی شود و به خاطر پایداری شیمیایی، غیر سمی و ارزان بودن، مورد توجه بیشتری در صنعت ساختمان واقع شده است. در این مقاله، ساز و کار پدیده ی خود تمیز کنندگی در مصالح با پوشش دی اکسید تیتانیم و بر اساس ساختار اتمی آن بیان می شود. همچنین تفاوت بین شیشه های معمولی و خود پاک کننده بررسی می شود و با توجه به نحوه تشکیل کریستال های نمک بر روی سطح شیشه، راهکارهای درمانی برای حذف نمک ارائه می شود. در نهایت عملکرد خوب شیشه های خود تمیز کننده به خصوص در محیط های خشک، سبب کاهش هزینه های تمیز کاری، تعمیر و نگهداری می شود. با توجه به خصوصیات درمانی آبی که یون زدایی شده است و سازگاری آن با محیط زیست، از این آب برای از بین بردن نمک بر روی سطح شیشه استفاده می شود.