نقش سلامت معنوی در کاهش احساس تنهایی

تنهایی یکی از تجارب عمومی بشر و احساسی است که هر کس کم و بیش داشته است. نوجوانان به ندرت از تنهایی صحبت می کنند. لیکن، در بسیاری از آهنگ ها و سرودهای مورد علاقه ی آنها تنهایی یک موضوع اصلی است. نوجوانی که به هر دلیل احساس تنهایی می کند باید بیاموزد که چگونه با مردم روابط با معنی برقرار سازد، مثلا با چند دقیقه صحبت درباره ی موضوعی که مورد علاقه ی عموم است فعالیت های مدرسه، معلمان ورزش و ... با دیگران تماس برقرار کند و به تدریج این تماس ها را طولانی تر و بیشتر کند. نوجوان کم کم می آموزد که به دیگران اعتماد کند و به راحتی ارتباط برقرار کند. برخی از روان شناسان معتقدند تنهایی با از خودبیگانگی تفاوت دارد. به نظر آنها فرد از خود بیگانه در حقیقت خود را طرد کرده و خویشتن را قبول ندارد، او احساس بی ارزشی می کند و این احساس او را به سوی تنفر از خویشتن و انزجار از دیگران سوق می دهد. سلامت معنوی از آن کسانی است که ارتباط آنها با خداوند، خود، دیگر افراد جامعه و با محیط، کامل، مناسب و مطلوب است، وقتی که انسان معنویت را به عنوان مسئله اصلی خود در زندگی قرار دهد هم خالق خود را مورد توجه قرار می دهد و هم به خودباوری دست می یابد و هم افکار، بینش و اعمال او تحت الشعاع معنویت قرار گرفته و درون او پاک می شود چنین فردی از سلامت معنوی برخوردار می شود و می تواند با افراد دیگر بهتر رفتار کند و جامعه را سالم تر نگاه دارد. لذا توجه به تنهایی نوجوانان و اهمیت سلامت معنوی در بروز و تداوم یک ارتباط مناسب اجتماعی، پژوهش حاضر به بررسی نقش سلامت معنوی در احساس تنهایی پرداخته است.