پل تاریخی فرهاد آباد در قروه

پل ها و آب بندها از بناهای غیر مذهبی هستند که در ادوار گذشته در مسیر جاده های کاروانی، راه های ورودی و رودها ایجاد می شده اند. مهمترین پل ها در مسیر جاده های کاروانی و مکان هایی که طغیان آب رودخانه ها غیرقابل کنترل بوده، بنا شده اند. در بین آثار تاریخی پل ها جزو آثاری هستند که مظلوم واقع شده و علیرغم پتانسیل بسیار بالایی که به سبب جذب همزمان اکوتوریسم ها و گردشگران تاریخی و فرهنگی دارند، چندان مورد مطالعه و توجه قرار نگرفته اند. از این رو، در این مقاله ابتدا به بررسی تاریخچه ی پل و پل سازی در دنیا پرداخته شده و سپس وضعیت پل سازی در دوره های مختلف تاریخی ایران بررسی گردیده و نهایتاً، پل فرهاد آباد قروه به عنوان یک سایت گردشگری، از نظر معماری و ویژگی های جغرافیایی مورد مطالعه و بررسی قرار گرفته است. ساخت پل های سنگی به دوران قبل از رومی ها بر می گردد که در خاورمیانه و چین پل های زیادی بدین شکل برپا شده است. در اروپا نیز اولین پل های طاقی را 800 سال قبل از میلاد مسیح، برای عبور از رودخانه ها از جنس مصالح سنگی ساخته اند. اغلب پل های ساخته شده توسط رومی ها از طاق های سنگی دایره شکل با پایه های ضخیم تشکیل یافته است. در ایران نیز رونق پل سازی تا قبل از ورود اسلام مربوط به دوره ی ساسانی می باشد که در این دوره پل سازی در ایران از رونق خاصی برخوردار بوده است و در دوره های تاریخی پس از اسلام نیز دوره ی صفویه از دوره هایی بوده که پل و پل سازی از شکوفایی خاصی برخوردار بوده است. پل فرهاد آباد که در روستایی به همین اسم و بر روی رودخانه تلوار، از شاخه های رودخانه قزل اوزن واقع شده است، قدمت چند صد ساله دارد اما به سبب ویژگی های معماری و رونقی که پل سازی در دوره ی صفویه داشته، ساخت آن به این دوره نسبت داده شده است. این پل از نوع پل های جناقی و دارای 8 دهانه می باشد که دهانه وسطی از سایر دهانه ها بزرگتر می باشد. پل فرهاد آباد قروه به سبب سبک خاص معماری، پتانسیل تبدیل شدن به یک سایت گردشگری فرهنگی- تاریخی را دارست. همچنین، به سبب طبیعت بکر محیط اطراف آن، قابلیت جذب اکوتوریسم را نیز دارد.