بررسی چارچوب نظری اصول طراحی پایدار جهت کاهش مصرف انرژی در منظر شهری

شهرهای امروزی به عنوان فضاهایی که جزیی از زندگی روزانه محسوب شده و فعالیت های وابسته به آن را درخود جای می دهند، باید بستری برای تأمین نیازهای روحی و ذهنی شهروندان باشند تا بتوانند با کاربران خود ارتباطی مؤثر برقرار کنند. یکی از مهمترین دغدغه های طراحان امروز در خلق فضاها و مناظر مختلف شهری، رسیدن به نوعی طراحی پایدار است که بتواند تعادلی پایدار میان فضاهای شهری و بستر طبیعی آن بسازد، ایجاد منظری اجتماعی و خودکفا که توانایی تأمین هزینه های خود را داشته و در مسیر نیل به مؤلفه های (زیست محیطی، اجتماعی و اقتصادی) عام پایداری گام بردارد. در این بین به نظر می رسد استفاده از اصول طراحی منظر پایدار، راهکاری باشد که معماری منظر را در رسیدن به اهداف فوق یاری می نماید و بهره گیری از این اصول در طراحی مناظر طبیعی می تواند این گستره های هویت ساز را به جایگاه والا و اصلی خود باز گرداند.